یکی از شاخصه‌های فکری و اعتقادی وهابیان، غلو این فرقه درباره پیشوایان و علمای خود است. وهابیان در حالی‌که شیعیان را به اتهام غلو، تکفیر می‌کنند و آنان را مشرک می‌دانند، برای بالا بردن و مهم جلوه دادن پیشوایان و علمای خود، با جعل و نسبت دادن مطالب غیر واقعی و دروغین به غلو در حق آنان پرداختند.
از باب نمونه: علی بن موفق می‌گوید: در خواب دیدم که وارد بهشت شده‌ام. در بهشت با سه نفر مواجه شدم: نفر اول بر سر سفره‌ای نشسته بود و خداوند دو ملک را مأمور کرده بود تا یکی به او غذا بدهد و دیگری به او آب بدهد. نفر دوم دم در ورودی بهشت ایستاده بود و به چهره افراد نگاه می‌کرد و آنان را وارد بهشت می‌کرد. نفر سوم در وسط بهشت ایستاده بود و با دقت به عرش نگاه کرده و خداوند را نظاره می‌کرد. علی بن موفق می‌گوید: از رضوان پرسیدم: این سه نفر چه کسانی هستند؟ پاسخ داد: شخصی که سر سفره نشسته است، بشر حافی است. او از امکانات دنیا استفاده نکرده و در حالی‌که تشنه و گرسنه بود دنیا را ترک کرد. خداوند نیز در این‌جا او را بر سر سفره غذاهای بهشتی نشانده است. شخصی که وسط بهشت ایستاده و به خداوند نگاه می‌کند، معروف کرخی است. وی به امید نگاه به خداوند، خدا را عبادت کرد و در این‌جا به آرزوی خود رسیده است. نفر سوم که دم در بهشت ایستاده است، احمد بن حنبل است. خداوند دستور داده دم در بهشت بایستد و کسانی را که از سنت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) تبعیت کرده‌اند، به بهشت راه بدهد.[سیر أعلام النبلاء، ج11، ص349]

پی‌نوشت:

سیر أعلام النبلاء، ذهبی سلفی، مؤسسة الرسالة، بیروت، ج 11، ص 349.