پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ پیشوایان بهائی، یکی از ویژگی‌های حجت‌های الهی را علم الهی آنان معرفی می‌کنند. از این‌رو، پیامبرخوانده‌ی بهائیان با انتساب حجت‌های الهی به خداوند، علم و قدرت ایشان را از جانب او معرفی می‌کند.[رک: ایقان، ص 64]
با این حال، جناب علی‌محمد شیرازی که بهائیان وی را دوازدهمین امام شیعیان و مبشر خود می‌دانند، دچار اشتباهات فاحش علمی شده است. از جمله‌ی اشتباهات او را می‌توان در عدم رعایت قواعد صرف و نحو، در آثارش مشاهده کرد. وی برای توجیه غلط گویی‌های خود، به دلیل‌تراشی‌های سبک و اَبلهانه متوسل شده است که در ادامه نمونه‌ای از آن را ذکر خواهیم کرد.
علی‌محمد شیرازی در اولین مناظره‌ی خود با علمای فارس، پس از مواجهه با پرسش‌های آنان، به سخنان عربیِ غلط و خنده‌آوری روی آورد و وقتی از او پاسخی در غلط گویی‌هایش خواستند، گفت: «صرف و نحو گناهی کرده و تا کنون در بند بود. ولی چون من خواستم، خدا گناهش را بخشید و آزادش گردانید».[دیانت بهائی، ص 24]

پی‌نوشت:
حسینعلی نوری، ایقان، هوفمایم آلمان: لجنه‌ی ملّی نشر آثار امری به زبان فارسی و عربی، 1988 م، ص 64.
ویلیام هاچر دوگلاس مارتین، دیانت بهائی، ترجمه‌ی: پرویش سمندری و روح‌الله خوشبین، بی‌جا: مؤسسه‌ی معارف بهائی، بی‌تا، ص 24.