عبدی کوفی یکی از شاعران اهل بیت پیامبر است که با دوستی و اشعار زیبایش به آن‌ها نزدیک شد و به‌خاطر هم‌نشینی و صدق در اشعارش که بعضاَ از برخی از آیات قرآن و روایات اقتباس می‌کرد، نزد اهل بیت پیامبر و امامان شیعه مورد مقبول واقع گردید و جایگاه ویژه‌ای را کسب کرد. او در بسیاری از اشعار خود فضائل و مصائب اهل بیت پیامبر را بیان نموده است، خصوصاً در باره‌ی حضرت علی و امام حسین (علیهما السلام)؛ لذا در وصف او، امام صادق (علیه السلام) می‌فرماید: [اختیار معرفه الرجال،ج2 ص704] ای گروه شیعیان، شعر عبدی کوفی را به فرزندانتان یاد دهید، همانا او بر دین خداست.» او در قسمتی از شعرش می‌سراید که: «راست‌گویان و سخنوران و پیشی گیرندگان به مطلوب و کارهای نیک هستند، پس ولایت آن‌ها از سوی خدای رحمان در قرآن، فرض و واجب شده است.»[اعیان الشیعه،ج7ص270] که در مصرع اول به آیات 114 سوره توبه (یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللّهَ وَ کُونُوا مَعَ الصّادِقینَ) و آیات10-11  سوره واقعه (وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ، أُولئِک الْمُقَرَّبُونَ) اشاره دارد و در مصرع دوم به آیه 23 سوره شوری (قُل لا أَسئَلُكُم عَلَیهِ أَجراً إِلاَّ المَوَدَّةَ فِی القُربى...) اشاره می‌کند.

پی‌نوشت:

اختیار معرفه الرجال، دانشکده الهیات و معارف اسلامی، مشهد، ایران، ج2 ص704شماره748. «یا معشر الناس، علمّوا اولادکم شعر العبدی فانّه علی دین الله.»
اعیان الشیعه، سید محسن امین عاملی، دارالتعارف، بیروت، لبنان، ج7 ص270.
«الصادقون الناطقون السابقون الی الرغائب............ فولاهم فرض من الرحمن فی القرآن واجب.»