شخصی به نام عبدالله بن موسی می‌گوید: شبی بسیار تاریک، من و پدرم به قصد زیارت احمد بن حنبل از خانه خارج شدیم. شب خیلی تاریک بود، پدرم به من گفت: پسرم بیا به خداوند به واسطه این بنده صالح خدا (احمد بن حنبل) متوسل شویم تا راه برای ما روشن شود. 30 سال است که هرگاه به احمد بن حنبل متوسل می‌شوم حاجتم برآورده می‌شود. پس در این هنگام پدرم دعا کرد و من آمین گفتم، لحظاتی نگذشت که آسمان مثل شبی که ماه به‌صورت کامل در آسمان باشد، روشن شد تا این‌که ما به مقصد رسیدیم.[مناقب الامام احمد، ص400]
این سخنی است که در کتاب مناقب احمد نقل شده است که هم دلیلی بر جواز زیارت قبور اولیا است و هم دلیلی بر جواز توسل به قبور اولیا. اکنون از وهابیت می‌پرسیم چگونه توسل به قبر احمد بن حنبل جایز باشد، ولی توسل به قبر پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) یا امیرالمؤمنین (علیه السلام) و یا امام رضا (علیه السلام) جایز نباشد!

پی‌نوشت:

جمال الدين أبو الفرج عبد الرحمن بن علي بن محمد الجوزي، مناقب الإمام أحمد، محقق: عبد الله بن عبد المحسن التركي، ناشر: دار هجر، الطبعة: الثانية، 1409ق، ص400 «أخبرنا أبو محمد عبد الله بن محمد, قال: أخبرنا أبو بكر محمد بن عيسى, قال: حدثنا العباس, قال: وحدثنى اللَّكّاف, قال: حدثني عبد الله بن موسى - وكان من أهل السنة - قال: خرجتُ أنا وأبى فى لَيلة مُظلمة نزور أحمد, فاشتدَّت الظلمة, فقال أبى يا بُنى, تعال حتى نتوسَّل إلى الله تعالى بهذا العبد الصالح حَتى يُضئ لنا الطريق, فإنى مُنذ ثلاثين سَنة ما توسَّلتُ به إلا قُضيت حاجَتي, فدعا أبى وأمَّنْتُ أنا على دُعائه, فأضاءّت السماء كأنها ليلة مُقمرة حتى وَصلنا إليه»