وهابیت می‌گوید: عبادت یعنی خضوع و تذلل، و هر فعلی که با خضوع و تذلل برای غیر خدا صورت گیرد، عبادت غیر خدا، محسوب شده و شرک است.[شرح كشف الشبهات، ص61-64] بنابراین اگر کسی به حرم امام (علیه السلام) رفت و آستانه حرم را بوسید، مشرک است، چون خضوع و تذلل برای غیر خدا انجام داده است. اگر کسی در مقابل حرم پیامبر (صلی الله علیه و آله) دست بر سینه گذاشت و به احترام پیامبر، خمیده شد و سلام بر حضرت کرد، مشرک است؛ زیرا خضوع و تذلل برای غیر خدا انجام داده است.
آیت‌الله سبحانی در پاسخ از وهابیت می‌گوید: اگر تعریفی که شما از عبادت ارائه کرده‌اید صحیح باشد و هر خضوع و تذللی برای غیر الله، شرک محسوب شود، باید خضوع و تذلل عاشق نسبت به معشوقش شرک باشد، در حالی‌که چنین نیست، هم‌چنین خضوع و تذلل نسبت به پدر و مادر هم باید شرک محسوب شود؛ حتی بنابر تفسیر وهابیت، ملائکه خداوند هم مشرک محسوب می‌شوند، چون به حضرت آدم سجده کردند و سجده نهایت خضوع و تذلل است.[مرزهای توحید و شرک در قرآن، ص46]
آیت‌الله سبحانی در نهایت نتیجه می‌گیرند که هر خضوع و تذللی شرک نیست، بلکه خضوع و تذلل با اعتقاد به معبودیت غیر الله، شرک محسوب می‌شود.

پی‌نوشت:

بن عثیمین، شرح كشف الشبهات ويليه شرح الأصول الستة، چاپ اول: دار الثريا للنشر والتوزيع، رياض1416ق، ص61-64.
سبحانی، جعفر، مرزهای توحید و شرک در قرآن، نشر مشعر، تهران 1380، ص46.