پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مهم‌ترین دلیل عقلی که روشنفکران بهائی بر رَد خاتمیت پیامبر اسلام (صلّی الله علیه و آله) ارائه می‌دهند، لزوم تجدید شریعت به مقتضای زمان است. آنان با نقل قولی از عبدالبهاء، عالم امکان را به انسانی تشبیه می‌کنند که با شیوع بیماری‌های جدید نیاز به داروی جدید نیز دارد.[کانال‎ تلگرامی تبلیغی بهائیت] در پاسخ به این استدلال بهائیان می‌بایست گفت:
اولاً: تغییر و تحول دائمی ماده، دلیلی بر لزوم تغییر قوانین نیست؛ چرا که قوانین و نظام‌ها (خواه نظام‌های طبیعی و یا نظام‌های اجتماعی) مشمول این قانون نیستند. به عنوان مثال، گیاهان و جانوران زاده می‌شوند و می‌میرند ولی قانون زیست‌شناسی هم‌چنان پا برجاست. انسان‌ها نیز چنین‌اند؛ شخص پیامبر از دنیا می‌رود ولی قانون آسمانی او زنده است. ثانیاً: لازمه‌ی تفسیر نیازمندی‌های بشر، تغییر اصول اساسی زندگی انسان نیست. چرا که این نیازمندی‌ها گاهی از طبیعت انسان سرچشمه می‌گیرد (مثل نیاز به خوراک، پوشاک و علم)، گاهی نیز از نیازمندی‌های اولی انسان ناشی می‌شود (مثل نیاز به وسایل مدرن زندگی)؛ حال آن‌که توسعه‌ی عوامل تمدن، قوانین حقوقی و مدنی را دچار تغییر نمی‌کند، چه رسد قوانین مربوط به ارتباط انسان با خدا و یا با طبیعت.[ر.ک: مجموعه آثار، ج 3، ص 184-183] ثالثاً: سلسله مقرراتی که مربوط به شرایط خاص زمانی و مکانی است و در جوامع مختلف متفاوت می‌شود؛ در اسلام برای آن‌ها یک سلسله اصول کلّی تعیین شده که با توجه به اصول کلی، جزئیات آن بر اساس نیازمندی‌های عصر و جوامع مختلف به وسیله‌ی کارشناسان اسلامی (علمای دین) تعیین می‌شود. [خاتمیت از نظر قرآن و حدیث و عقل، ص 153]

پی‌نوشت:
عبدالبهاء، خطابات، ج 1، 239-236؛ به نقل از: کانال تلگرامی تبلیغی بهائیت.
شهید مطهری، مجموعه آثار، بی‌جا: انتشارات صدرا، چاپ اول، 1370 ش، ج 3، ص 184-183.
جعفر سبحانی، خاتمیت از نظر قرآن و حدیث و عقل، قم: مؤسسه‌ی سیدالشهداء (علیه السلام)، 1369 ش، ص 153.