پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ انحراف در بیشتر طریقه‌های صوفیه، نتیجه تفاوت سلوک و روش‌های طریقه‌ها است. «این طریقه‌ها که علل وجودی آنها را مشایخ مختلف به گونه‌های مختلف توضیح داده‌اند، فرقه‌های صوفیه را از یکدیگر جدا می‌کند.»[تصوف ایرانی در منظر تاریخی آن، ص 48] بدین طریق است که مشایخ مختلف، مریدان خود را با تعالیم متفاوتی آشنا می‌کردند و همین امر موجب ایجاد انحراف در برخی طریقه‌ها می‌شد. این‌گونه بود که برخی از مشایخ صلح طلبی زاهدانه را برای مریدان خود تجویز کرده و برخی دیگر روشی غیر از روش اول را برمی‌گزیدند. از این روست که فرقه‌های صوفیه از حیث آیین‌ها و مراسم دین –که رعایت آن بر هر سالکی ضروری است- فرق می‌کنند. همین امر باعث شد که انحرافات عقیدتی در برخی از فرقه‌های صوفیه رواج یابد.

پی‌نوشت:
زرین‌کوب عبدالحسین، تصوف ایرانی در منظر تاریخی آن، مترجم کیوانی مجدالدین، سخن، تهران، 1383، ص 48