عید غدیرخم عید بزرگ مسلمین است و بزرگان صحابه و مسلمانان و علمای مذاهب به‌نوعی اقرار به این حادثه مهم دارند، اما مغرضینی هستند که براساس نقشه‌ی از پیش تعیین شده حقیقت را انکار می‌کنند، در حالی‌که نمی‌دانند چه می‌گویند و از تاریخ اسلام و سخن بزرگان سلف خود بی‌اطلاعند. نویری و مقریزی از بزرگان اهل سنت می‌گویند: «عیدی که شیعیان بدعت گذاشتند و آن را غدیر نامیدند و ... نخستین کسی‌که این عید را بدعت نهاد، معزالدوله علی بن بویه در سال 352 هجری بوده.»[نهایه الادب، ج1 ص177] مقریزی در کتاب خود می‌گوید: «عید غدیر، عیدی مشروع نبوده و احدی از رهبران گذشته امت که مقتدای آن‌ها بودند آن را عید قرار نداده است... معزالدوله علی بن بویه در زمان حکومت خود در عراق در سال 352هجری اولین نفری بود که آن را بدعت نهاد و در پی آن شیعیان از آن زمان به بعد آن را عید قرار دادند.»[خطط مقریزی، ج2ص222]
در ردّ گفتار این دو، بزرگانی چون مسعودی متوفای 346 هجری در کتاب خود می‎گوید: «فرزندان علی (علیه السلام) و شیعیان او این روز مهم را پاس می‌دارند.»[التنبیه و الاشراف، ص221] و از اهل بیت پیامبر مانند امام صادق متوفای 148 هجری، و امام رضا متوفای 203 هجری (علیهما السلام) این روز را عید می‌گرفتند. در نتیجه فقط کافی است که به تقدم و تاخر وفات این عالم سنی و شهادت دو امام همام دقت کنیم تا پوچی سخنان این دو نفر آشکار شود.

پی‌نوشت:

نهایة الارب فی فنون الادب، نویری، دارالکتب و الوثائق القومیه، قاهره، مصر، ج1 ص177.
خطط، مقریزی، دارالکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ج2 ص222.
التنبیه و الاشراف، مسعودی، دارالصاوی، قاهره، مصر، ص221.