پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ بزرگان تصوف با نقل خواب خود یا مریدان و تعبیر سلیقه‌ای آن در مجالس صوفیه، به دنبال کرامت تراشی و بالا بردن شأن و جایگاه خود و دیگر بزرگان صوفیه هستند. چنانچه مریدی به شیخ صفی‌الدین گفت: «در عالم خواب دیدم سرآستین شیخ از عرش بود تا ثری (زمین). شیخ گفت فرزند این را به‌ قدر حوصله‌ات به تو نشان داده‌اند! وقتی سرآستین شیخ این‌گونه است بقیه لباسش چگونه است؟» [صفوه الصفا، ص 152] یا عطار در مورد تولد رابعه عدویه می‌گوید: «پدرش در خواب، رسول‌الله (صلی الله علیه و آله) را دید که به او فرمود غمگین مباش که این دخترک نوزاد، بانوی گران‌قدری است که هفتاد هزار تن از امت من در انتظار شفاعت او خواهند بود.» [شهید عشق الهی رابعه عدویه، ص ۸] در حالی صوفیه این خواب‌ها را به‌عنوان کرامت نقل می‌کنند که اولاً کرامت در خواب واقع نمی‌شود و در بیداری و در زمان هوشیاری کامل صورت می‌گیرد. دوم اینکه خود خواب حجیت ندارد چه برسد به اینکه آن را کرامت بدانیم.

پی‌نوشت:
بزاز اردبیلی، درویش بن اسماعیل، صفوه الصفا، مصحح طباطبایی‌ مجد، نشر زریاب، تهران، 1364، ص 152
بدوی، عبدالرحمن، شهید عشق الهی رابعه عدویه، مترجم تحریرچی، نشر مولی، تهران، ۱۳۶۷، ص  ۸