در طول تاریخ اسلام حضرت علی (علیه السلام) دشمنان زیادی داشت، از او نفرت و کینه داشتند. از جمله معاویه و عمروعاص که در نفرت و کینه از سرسخت‌ترین افراد نسبت به حضرت بودند. اما از همین افراد مطالبی از فضائل و مناقب نقل شده که جای هیچ شک و تردیدی را باقی نمی‌گذارد که حضرت علی (علیه السلام) همان کسی است که شایستگی خلافت بر جامعه اسلامی را داشت. از جمله نامه‌ی معاویه به عمروعاص در جنگ صفین بود که او را تشویق و ترغیب به همکاری با خود، کرده بود و عمروعاص هم جواب معاویه را این‌گونه می‌دهد که: «و اما این‌که تو به برادر رسول خدا و وصی او اباالحسن نسبت ظلم و حسادت بر عثمان را دادی، و صحابه را فاسق نامیدی، و گمان کردی که او آن‌ها را به قتل عثمان تشویق و تحریک کرده است، دروغ و فریبی بیش نیست... وای بر تو معاویه، آیا نمی‌دانی که اباالحسن برای حفظ جان رسول خدا از جان خویش گذشت و در بستر او خوابید... و در روز غدیر خم پیامبر فرمود: «آگاه باشید هر کس که من مولای اویم پس این علی مولای اوست...»[مناقب خوارزمی، ص124]

پی‌نوشت:

مناقب، خطیب خوارزمی، نشر سامه، تهران، ایران، ص124. «و اما مانسبت ابالحسن اخا رسول الله و وصیّه الی البغی و الحسد علی عثمان...، و قال رسول الله فی یوم غدیر خم: الا من کنت مولاه فعلی مولاه...».