پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در کتاب عرفان کیهانی(حلقه) آمده است: «انسان نمی‌تواند عاشق خدا شود، زیرا انسان از هیچ طریقی قادر به فهم او نیست.»(عرفان کیهانی، ص 124) جمله‌ی نویسنده نیاز به توضیح ندارد؛ زیرا به روشـنی شـناخت خـدا را خارج از توانایی انسان می‌شـمارد. این درحالی است که خـدای متعال در سرتاسـر آیات قرآن کریم، با ذکر اسماء، صفات و افعال، خود را به بندگان معرفی می‌کند. بنابراین می‌توان خدا را شناخت و او را فهمید. اگر انسان او را نفهمد پس چه کسی را عبادت می‌کند. خداوند می‌فرماید: «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ، اللَّهُ الصَّمَدُ، لَمْ يَلِدْ وَ لَم یولد، وَلَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَدٌ» [اخلاص] بگو: حقیقت این است که خدا یکتاست. آن خدایی که (از همه عالم) بی‌نیاز (و همه عالم به او نیازمند) است. نه کسی فرزند اوست و نه او فرزند کسی است. و نه هیچ‌کس مثل و مانند و همتای اوست. امیرالمؤمنین علی(علیه‌السلام) در نهج‌البلاغه می‌فرماید: «عقول و خردها را بر کُنه صـفاتش آگاه نساخت و (با این حال) آن‌ها را از مقدار لازم معرفت و شناخت باز نداشته است».(بانک جامع جنبش‌های نوظهور، ص 936)

پی‌نوشت:
محمدعلی طاهری، عرفان کیهانی(حلقه)، اندیشه ماندگار، 1384.
بانک جامع جنبش‌های نوظهور، موسسه‌ی قائمیه، 1385.