برای انجام اصلاحات در دنیا نیاز به باورهای دینی است، اما گاهی افرادی برای مطامع دنیایی خود سعی در استفاده از دین و اعتقادات می‎کنند. ایشان این اعتقادات را به نفع خود تغییر می‎دهند و برای به دست آوردن اهداف پلید خود دین توده‌ها را به بازی می‌گیرند؛ در فقه اهل سنت هر کس به سمت قبله مسلمانان نماز می‌خواند، مسلمان است و باید خون و جان او را احترام نهاد؛ شیعیان نیز هر کس شهادتین را بگویند، مسلمان می‌دانند؛ این در حالی است که وهابیت برای مخالفین خود ایمان و  اسلام را قائل نیستند.
سعود بن عبدالعزیز قبل از ورود به مکه، مشروعیت کشتار مردم را چنین با خود تلقین می‌کند: «الان داخل شدن به حرم با شمشیر مباح و جایز است، چون آن‌هایی که در حرم هستند، کفار و فجارند.»(ام الشهاب فی سیرة محمد بن عبدالوهاب، ص106) این‌گونه سوء استفاده از دین، فقط  از آل سعود توقع می‌رود.

پی‎نوشت:

ابو حاکمه، احمد مصطفی، لم الشهاب فی سیرة محمد بن عبدالوهاب، ص106. به نقل از کتاب زادگاه تروریست، جمع نویسندگان، دارالاعلام، قم، 1395، ص54.