سال 1216 هجری قمری، مردم کربلا برای زیارت و تجدید بیعت با امام علی (علیه السلام) به نجف رفته، در شهر کمتر از چهارهزار نفر مانده بودند و شهر بی‌دفاع کربلا، حوادث تلخی را انتظار می‌کشید.
عبدالجواد کلیددار حرم کربلا بود و طبق روال همیشگی به امور حرم می‌رسید. حرم را سکوتی آرامش بخش فرا گرفته بود. اما این سکوت دیری نپایید. وهابیت در کمین این شهر نشسته بود و منتظر فرصت بود؛ وهابی‌ها از این نوع رفتارها و در هجوم وحشیانه به زیارتگاه‌ها و اعتقادات مذاهب دیگر در کارنامه خود بسیار دارند. امسال نیز طبق نقشه‌ای از قبل تعیین شده در تاریخ عید غدیر، قصد حمله به کربلا را در سر می‌پروراندند. بالاخره نیروهای تحت امر «عبدالعزیز بن محمد بن سعود» به شهر حمله کردند و قریب به سه‌هزار نفر را قتل عام کردند. حرم اباعبدالله الحسین (علیه السلام) را تخریب و تمام موقوفات و اموال در اضرحه را به سرقت بردند. عبدالجواد بعدها گفته بود که از زشتی و وحشیانه بودن رفتار وهابیت در حیرت مانده است. چگونه ایشان خود را مسلمان معرفی می‌کنند.(برداشتی از کتاب سید علی موجانی، تقاریر نجد، ص84)

پی‌نوشت:

برداشتی از کتاب سید علی موجانی، تقاریر نجد، ص84.
ر.ک: آل طعمه عبدالجواد کلیددار، تاریخ کربلا و حائرالحسین، ص208، بیروت، دار جواد الائمه، بی‌تا.