در تورات، داستان شكست قوم اشعيا(يكی از انبياء بنی‌اسرائیل) به اين صورت بیان‌شده: «...هنگامی‌که‌ اشدود به دست‌ آشور افتاد خداوند فرمود: خدمتگزار من‌ اشعیا مدت‌ سه‌ سال‌ عریان‌ و پابرهنه‌ راه‌رفته‌ است‌. این‌ نشانه‌ بلاهای‌ هولناکی‌ است‌ که‌ من‌ بر مصر و حبشه‌ خواهم‌ آورد. پادشاه‌ آشور مردم‌ مصر و حبشه‌ را اسیر خواهد کرد و کوچک‌ و بزرگ‌ را مجبور خواهد ساخت‌ عریان‌ و پابرهنه‌ راه‌ بروند تا مصر را رسوا کند.»[كتاب مقدس، اشعیا 20: 1-4] چنانكه از متن و از تفاسير برداشت می‌شود عريان شدن جناب اشعيا، نوعی پيشگويی اشعيا برای بنی‌اسرائیل بوده است. دستور برهنگی مردم توسط پادشاه برای رسوايی آن‌ها قابل‌قبول است اما دستور سه سال برهنگی اشعيا توسط خداوند چه توجيهی دارد؟ اولاً اگر تنها پيشگويی باشد، بيان اين بلا توسط اشعيا برای مردم بهترين شيوه خواهد بود و نيازی به عريان شدن يك پيامبر نبود! ثانیاً عريان شدن يك شخص عادی هم در ميان جامعه ازنظر عقلی پذيرفتنی نيست چه رسد به اينكه يك پيامبر الهی اين فعل قبيح را مرتكب شود زيرا عريان شدن در ميان جمع نتیجه‌ای جز فسق و فجور نخواهد داشت و خداوند حکیم هم هرگز دستور به گناه و فسق نمی‌دهد.