معمولا سرسلسله و پیشوای هر نهضت و جریانی را فردی متفکر و باسواد برعهده دارد. شخصی که دارای ایئدولوژی مشخص و معینی باشد، اما در مورد پیشوای وهابیت این چنین نیست، بلکه محمد بن عبدالوهاب نه علم کافی دارد و نه تفکری که بتواند نهضت را اداره کند و به همین جهت است که وهابیت از عقاید ابن تیمیه و ابن قیم جوزیه استفاده می‌کنند.
حامد الگار نویسنده کتاب الوهابیه در رابطه با ضعف علمی محمد بن عبدالوهاب می‌نویسد: «کتاب‌های او بسیار کم‌حجم و بدون وزان علمی است. وهابی‌ها برای این‌که این نقیصه را برطرف کنند، در سال 1975 میلادی مجموعه‌ای را به نام «المولفات الشیخ الامام محمد بن عبدالوهاب» در چند جلد چاپ کردند، تا بگویند که وی دارای کتب متعدد بوده است، اما با مراجعه به این مجموعه، مشاهده خواهید کرد که دو جلد اول احادیثی در رابطه با وضو و نماز و زکات است، بدون هیچ حاشیه‌ای از محمد بن عبدالوهاب و جلد چهارم احادیثی در فضایل قرآن است که با کتاب زاد المعاد ابن قیم حجیم شده است.» (الوهابیه، ص22-23)

پی‌نوشت:

حامد الگار، الوهابیه، ترجمه عباس خضیر کاظم، منشورات الجمل، بغداد، 2006م، ص22 - 23.