صحابه پیامبر در مناسبت‌های مختلف شاهد بودند که پیامبر اکرم فضائل و عظمت وجودی علی (علیه السلام) را بیان فرمودند و بعضاً در برخی موارد اصحاب خاص خود را مورد خطاب قرار می‌دادند که مواظب حرکات خود باشند و از سرِ ناسازگاری و مخالفت با حضرت علی (علیه السلام) درنیایند، اما بعد از رحلت پیامبر اسلام، افرادی مانند عایشه، طلحه و زبیر و دیگران برخلاف فرمایشات پیامبر عمل کردند و به دنبال هوا و هوس دنیایی خود رفتند و با خلیفه رسول خدا برخوردهای زشت و ناپسند را در پیش گرفتند، از جمله‌ی این افراد عبدالله بن عمر فرزند خلیفه‌ی دوم عمر بن خطاب است.
مثلاً در کتب اهل سنت آمده است که عبدالله بن عمر برای تحقیر و کوچک شمردن امام علی (علیه السلام) دائماً می‌گفت: مردم در زمان حضور پیامبر از برتری صحابه سخن می‌گفتند که برترین انسان‌ها ابوبکر، بعد عمر، بعد عثمان، بود و پس از این سه نفر تمام مردم یکسان هستند و هیچ فضیلتی بر یکدیگر ندارند. (معجم کبیر طبرانی، ج5 ص195) و این در حالی است که افرادی مانند او حداقل جریان غدیر خم را چگونه جواب می‌دهند؟
اینان یا دروغ‌گو هستند و یا منافق، و خداوند در جای جای قرآن آن‌ها را لعن فرموده است.

پی‌نوشت:

معجم الکبیر، طبرانی، مکتبه ابن تیمیه، قاهره، مصر، ج5 ص195.