حضرت خدیجه کبری (سلام الله علیها) اولین زنی است که به پیامبر اسلام ایمان آورد و مسلمان شد و پشت سر پیامبر اکرم به اتفاق حضرت علی (علیه السلام) در کنار کعبه که در آن زمان بت‌خانه‌ی مشرکین مکه بود، نماز گزارد و مشمول حقیقی آیه‌ی شریفه: «وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ، أُولئِک الْمُقَرَّبُون.َ[واقعه/10-11] سبقت گیرندگان، سبقت گیرندگان، آنان مقربان درگاه الهی هستند.» واقع شد. در کتب بزرگان اهل سنت درباره‌ی خصوصیات روحی او این‌گونه وارد شده است که:
حضرت خدیجه همیشه از طریق گفتگو با دانشمندان ادیان دیگر الهی مثل ورقه بن نوفل، نسطور، بحیراء و ... به خاطر نوید پیامبران الهی، در انتظار ظهور پیامبر خاتم بود ... لذا او قبل از ظهور دین اسلام موحّد و مومن بود. (سیره النبویه، ج1 ص199) در کتاب سیره حلبیه آمده است که او بانویی خردمند، ملکه کمال و جمال، صاحب ثروت و قدرت و شکوه، آینده‌‌نگر، و ژرف‌اندیش، صاحب تشکیلات منظم اقتصادی و تجاری بسیار قوی، حق‌جو و برخوردار از عفت و پاک‌دامنی بوده است. (سیره حلبیه، ج1 ص132)
در کتاب صحیح بخاری آمده است که حضرت خدیجه به خاطر همین خصوصیات بارزش، هرگاه فرشته‌ی وحی بر پیامبر نازل می‌شد، سلام خداوند را برای حضرت خدیجه می‌آورد و از سوی خدا به او وعده‌ی قصری بزرگ و زیبا در بهشت جاودان داده شده است... (صحیح بخاری، ج5 ص112)

پی‌نوشت:

سیره النبویه، ابن هشام، دارالمعرفه، بیروت، لبنان، ج1 ص199.
سیره حلبیه، حلبی، دارالکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ج1 ص132.
صحیح بخاری، بخاری، دارالفکر، بیروت، لبنان، باب فضائل الصحابه، ج5 ص112.