حیات برزخی مورد تأیید همه‌ی مذاهب اسلامی و نیز وهابیت است و کسی در وجود آن شک ندارد؛ اما تفاوت اندیشه‌ی وهابیت با دیگر مذاهب اسلامی، در کیفیت و نوع ارتباط اموات با زندگان است. ديدگاه وهابيان درباره حيات برزخى، منشأ اختلاف در مسائل ديگر، از قبيل يارى جستن از ارواح انبيا و اوليا، پناه بردن به آنان، توسل و طلب حاجت از آنها گرديده است؛ به‌ گونه‌اى كه از نظر آنان، اين مسائل از مظاهر شرك محسوب مى‌شود. وهابيان، توجه به اولياى الهى را همانند توجه به سنگ، بى‌اثر و خاصيت مى‌دانند؛ زيرا معتقدند كه اوليا، بعد از مرگ، نمى‌توانند تصرفى داشته باشند.

در حالی که از مجموع آيات و روايات استفاده مى‌شود كه بين انسان‌ها در حيات برزخى و انسان‌هاى زنده در حيات مادى، ارتباط برقرار است، و اموات قدرت سمع و فهم و درک دارند، مانند آیاتی که، پیشینیان را مستقیماً خطاب قرار داده است مانند این آیه: «سَلَمُ عَلَی نوُح فی العَلَمین [صافات/79] سلام و درود (خدا) بر نوح در میان جهانیان» و آیاتی از این قبیل؛ چرا که مخاطب قراردادن اشیای بی‌جانی که قدرت فهم و درک ندارند، کاری بیهوده است.