پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ عایشه و حفصه، دو همسر رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) از دختران ابوبکر و عمر می‌باشند، و علمای اهل سنت درباره‌ی ایشان فضائل و مناقبی را تراشیده‌اند، خصوصاً عایشه که مانند سایر همسران پیامبر ملقّب به ام المؤمنین شد، که کاملاً متضاد با فرمایشات پیامبر اکرم درباره‌ی اوست. لذا برای بهتر شناختن ایشان به سراغ احادیث پیامبر اعظم درباره‌ی اینان می‌رویم و قضاوت را بر عهد‌ه‌ی خوانندگان واگذار می‌کنیم تا حقیقت برای همگان روشن شود، که چرا برخی از مذاهب اسلامی دید مثبتی نسبت به این دو همسر پیامبر ندارند.
به اعتقاد برخی از علمای اهل سنت وارد شده است که عایشه از محبوب‌ترین زنان نزد پیامبر اکرم بود، که این سخن را با صراحت قاطع عایشه نسبت به خود ردّ می‌کند. مثلاً ابن طلحه می‌گوید: «قالت عایشه، کانت فاطمه احبّ النساء الی رسول الله و زوجها احبّ الرجال الیه.[1] عایشه گفت: همانا فاطمه محبوب‌ترین خانم‌ها نزد پیامبر خدا بود و شوهرش محبوب‌ترین مردان نزد او بود.» و در ادامه ابن طلحه در سند این روایت می‌گوید: «فثبت بهذه الاحادیث الصحیحه و الاخبار الصریحه کون فاطمه کانت احبّ الی رسول الله من غیرها و انّها سیدة نساء اهل الجنّه و انّها سیدة نساء هذه الامة و سیدة اهل المدینه...[2] پس ثابت شد با این احادیث صحیح و روایات صریح، بدون شک حضرت فاطمه محبوب‌تر از هر کسی نزد رسول خداست و همانا او سیده‌ی بانوان بهشتی و زنان امت رسول خدا و زنان اهل مدینه است...»
و از طرف دیگر در کتب معتبر علمای اهل سنت در مورد مذمت عایشه وارد شده است که: «قال النبّی خطیباً فاشار نحو مسکن عایشه فقال ههنا الفتنه –ثلاثاً- من حیث یطلع قرن الشیطان...[3] پیامبر اکرم در حال خطبه‌خوانی به منزل عایشه اشاره کردند و سه بار فرمودند: این‌جا محل فتنه است، این‌جا محل فتنه است، این‌جا محل فتنه است، از این‌جا شاخ شیطان طلوع می‌کند...» در کتاب صحیح مسلم وارد شده است که: «خرج رسول الله من بیت عایشه فقال: راس الکفر من ههنا من حیث یطلع قرن الشیطان...[4] پیامبر از منزل عایشه خارج شد، پس فرمود: سر کفر از خانه‌ی عایشه است، چرا که از این مکان شاخ شیطان طلوع می‌کند...»
بخاری در کتاب صحیح خود درباره‌ی جسارت عایشه به رسول خدا نوشته است که، وقتی آیه شریفه‌ی: «تَشَاءُ مِنْهُنَّ وَتُؤْوِي إِلَيْكَ مَن تَشَاءُ...[احزاب/51] تاخیر انداز نوبت هر یک از همسرانت را که می‌خواهی و هر یک را که خواستی به سوی خود بپذیر...» نازل شد، عایشه با بی‌شرمی تمام و اهانت آشکار به پیامبر خدا گفت: «ما اری ربّک الاّ یسارع فی هواک.[5] پروردگار تو را ندیدم، مگر این‌که در راه هوا و هوس تو می‌شتابد.»
در جای دیگر از همین کتاب درباره‌ی دو همسر پیامبر یعنی عایشه و حفصه می‌نویسد: وقتی آیه 4 سوره تحریم که خداوند در قرآن نازل کرد: «إِن تَتُوبَا إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُكُمَا ۖ وَإِن تَظَاهَرَا عَلَيْهِ...[تحریم/4] دو زنی که دستور توبه به آن‌ها داده شد، به‌خاطر انحراف آنان و سنگ شدن قلب‌هایشان...» ابن عباس گفت قصد سؤال از عمر بن خطاب را داشتم و نهایتاً از او سؤال کردم: «مراتین اللتین تظاهرنا علی النّبی ... فقال عمر، عایشه و حفصه.[6] دو زنی که باعث آزار پیامبر خدا شدند چه کسانی هستند؟ عمر گفت: عایشه و حفصه بودند.» لذا در آیات بعدی یعنی آیه 10 سوره تحریم این دو نفر تشبیه به همسران نوح و لوط شدند، چرا که همسر نوح و لوط به خدا کفر ورزیدند و باعث آزار و اذیت آن دو پیامبر الهی شدند و عایشه و حفصه نیز باعث آزار و اذیت رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) شدند.
در جای دیگری از همین کتاب نوشته شده است که: عایشه گفت زمانی که پیامبر سخت مریض بودند و برخی از زنان ایشان - عایشه، حفصه - باعث آزار و اذیت و ناراحتی حضرت شدند، پیامبر به آنان فرمود: «انّکنّ صواحب یوسف...[7] شما مثل زن‌های دور یوسف هستید (که یک روز زندانش می‌کنید و یک روز هم برایش اشک می‌ریزید.)»

در نتیجه عایشه و حفصه به عنوان ام المؤمنین شناخته شده و احادیث دروغ و جعلی مثل: شیر دادن زنان به مردان بزرگ برای محرمیت و سواری دادن پیامبر و نقل مسائل خصوصی زناشویی خود با پیامبر و تغییر در سنت حقیقی رسول خدا و بدعت‌های حرام و سرپیچی از فرمان صریح پیامبر قبل از جنگ جمل - پارس کردن سگان حوأب - و ریخته شدن خون مسلمانان و ... را به ایشان نسبت می‌دهند و این دو هم‌کار و هم‌یار یکدیگر بودند و این‌که چگونه می‌توان همسران پیامبری نامید که خداوند از او در قرآن به بزرگی یاد می‌کند، اما این همه احادیث در مذمت ایشان وارد شده و بزرگان اهل سنت ناقل این اعمال فاجعه‌انگیز و ناپسند در کتب خود نسبت به آن‌ها هستند.

پی‌نوشت:

[1]. کفایة الطالب و مطالب السئوال، گنجی شافعی، داراحیاء التراث اهل البیت، تهران، ایران، ص7.
[2]. همان، ص7.
[3]. صحیح بخاری، بخاری، شیخ الاسلام احمد جام، تربت جام، ایران، (1387ش)، کتاب الخمس، ج3-4 ص508.
[4]. صحیح مسلم، مسلم نیشابوری، دارالحدیث، قاهره، مصر، (1412ق)، کتاب الفتن باب 16 ج8 ص32.
[5]. صحیح بخاری، بخاری، شیخ الاسلام احمد جام، تربت جام، ایران، (1387ش)، کتاب التفسیر ج3 ص485 حدیث 1213. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[6]. همان، کتاب العباد، ج11 حدیث 735.
[7]. همان، کتاب الاذان، باب 460 -461 ص342.