پايگاه جامع فرق، اديان و مذاهب_ مسيحيان معتقدند كه عيسی‌(عليه‌السلام) به خاطر گناه مردم به روی صليب كشته شد؛ و فدای گناهان مردم شد. اناجيل متی، مرقس و لوقا، لحظات آخر اين ماجرا را بيان کرده‌اند، اما جملاتی كه مسيح بر روی صليب فرياد زده است از نگاه اين اناجيل تفاوت زيادی دارد، انجيل متی و مرقس گفته‌اند: «آن روز، از ظهر تا سه بعد ازظهر، تمام دنیا تاریک شد. نزدیک به ساعت سه، عیسی فریاد زده، گفت: ایلی ایلی لَما سَبَقتَنی، یعنی خدای من، خدای من، چرا مرا تنها گذاشته‌ای؟»[1]

اما انجيل لوقا فرياد مسيح بر روی صليب را به نحو ديگری آورده است: «به هنگام ظهر، برای مدت سه ساعت، تاریکی همه‌جا را فراگرفت... سپس عیسی با صدایی بلند گفت: ای پدر، روح خود را به دست‌های تو می‌سپارم. این را گفت و جان سپرد.»[2]

اولاً با اين جملات، هر سه انجيل، تثليث را کاملاً مردود دانسته‌اند؛ زيرا وقتی مسيح روی صليب فرياد بزند: «خدايا چرا مرا تنها گذاشته‌ای!» روشن است كه خدايی بايد وجود داشته باشد تا مسيح با او صحبت كند؛ و خداوند نمی‌تواند خودش را تنها گذاشته باشد! ثانیاً سخن مسيح در انجيل متی و مرقس حالت شکایت‌ گونه‌ای است كه مسيح از تنها ماندن خود به خداوند گلايه كرده است اما سخن مسيح در انجيل لوقا حالت عرفانی و عبوديت محض بوده و مسيح، خود و جان خود را در اختيار خداوند دانسته است. اين ادعا را هم نمی‌توان قبول كرد كه ممكن است مسيح روی صليب گفته باشد: «خدايا چرا مرا تنها گذاشته‌ای؟ ای پدر روح خود را به دست‌های تو می‌سپارم!» زيرا انسان در يك حالت خاص نمی‌تواند دو سخن متفاوت و متضاد بگويد؛ وقتی مسيح روی صليب قرار بگيرد يا به خداوند اعتراض كرده است يا اينكه خود را در برابر خواست خداوند راضی دانسته است، درحالی‌که اناجيل دو گفتار کاملاً متضاد را در يك حالت خاص بيان کرده‌اند و اين پذيرفتنی نيست.

پی‌نوشت:
[1]. ترجمه تفسيری انجيل متی 27: 45 - 46؛ و ترجمه تفسيری انجیل مرقس 15: 33 -34.
[2]. همان، انجیل لوقا 23: 44 – 46.