پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ بعد از تثبیت امر مهدویت که از گذشته تا به حال و با دلایل عقلی و نقلی ثابت گشته است، استعمارگران با پرورش نیروها و عوامل تربیت یافته خود سعی نمودند با معرفی بعض اشخاص به عنوان مهدی و یا منجی، مسیر اعتقادی جامعه معتقد به مهدویت را به بیراهه بکشانند و از این طریق در طول زمان اعتقاد راسخ به منجی و مهدویت را لوث نمایند. اینان در این راه و برای واقعی جلوه دادن اشخاص مذبور با مطالعه کتب اسلامی سعی کرده‌اند برای بعضی از احادیث و روایات وارده در این خصوص مصداق بیافرینند و آن روایات را بر ایشان منطبق بدانند. در واقع ایشان با این کار از کم بودن اطلاعات افراد سطح پایین جامعه سوء استفاده کرده و در صدد تثبیت مدعای خود بر آمدند.

یکی از نمونه‌های موجود در این خصوص وجود فردی به نام «احمد البصری» است که خود را در ابتدا به عنوان نایب امام و پس از مدتی به عنوان فرزند امام و در نهایت خود را به عنوان جانشین و کسی که بعد از صاحب الامر حکومت را به دست خواهد گرفت، مطرح ساخت.

احمد البصری با جعل کنیه «ابوالعباس» برای خود از حدیث مشهوری که می‌فرماید: «عیسی بن‌خشاب گوید به امام علی بن الحسین (علیه السلام) عرض کردم: آیا صاحب الامر شما هستید؟ حضرت فرمود: خیر! صاحب الامر سرگشته تنهایی است که دارای کنیه عمویش (ابوالعباس) می‌باشد و شمشیر را هشت ماه به خونخواهی از پدرش از دوش نمی‌نهد.»[1]

این شخص برای تطبیق روایت بر خود، کنیه «ابوالعباس» را برگزید و حال آن‌که قبلاً به این نام مشهور نبود و کسی او را به این کنیه نمی‌شناخت. وی بعد از جعل این کنیه از محل سکونت خود متواری گشته و به کشورهای هم‌جوار رفت؛ از آن‌جایی که پیروان ساده لوحی را برای خود گرد آورده بود ایشان از نبود او به غیبت یاد کردند. پیروان احمد البصری نیز روایت مذکور در بالا را از این رو بر وی منطبق می‌دانند که می‌گویند: کنیه مهدی «ابوالقاسم» است و ایشان نمی‌تواند کنیه‌ای مطابق با اسم عمویش عباس بن‌ابی‌طالب داشته باشد و از این رو، این روایت به شخص دیگری اشاره دارد که همان احمد البصری است که کنیه‌اش ابوالعباس است![2]

در پاسخ به ادعای مطرح شده از جانب احمد البصری و پیروانش، موارد زیر ارائه می‌گردد:
1. همان‌طور که در متن مقاله هم آمده بود، احمد البصری دارای چنین کنیه‌ای نبوده و کسی قبل از آن وی را به این کنیه نمی‌شناخته است.
2. دلیلی ندارد که «المکنی به عمّه» که در روایت آمده، عباس بن علی باشد و حال آن‌که احتمالات دیگری مانند اینکه مراد از آن امام حسن (علیه السلام) و یا دیگر برادران امام حسن عسکری، ازجمله جعفر باشد.
3. با توجه به روایاتی که در خصوص محکم و متشابه آمده است باید متشابهات را به محکمات رجوع داد و از متشابهات بدون محکمات پیروی نکرد.[3]
4. اگر بنا باشد انتساب لقب «الطرید الشرید الموتور» را بپذیریم، باید نعوذ بالله این ادعا را در مورد هر ادعاکننده دیگر نیز قبول کنیم!

پی‌نوشت:

[1]. علامه مجلسی، بحارالانوار، ج51، ص133، ح6
[2]. اصدارات أنصار الامام المهدی، الجواب المنیر، ج1، ص192
[3]. الشیخ الطبرسی، الاحتجاج، ج2، ص192