پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ بهائیان در تبلیغات خود، همواره تلاش دارند تا مسلک بهائیت را کامل‌ترین آیین موجود و حلّ المسائل معضلات دنیا معرفی کنند. لذا در تبلیغات خود، با اعتراض به پایمال شدن کرامت انسانی، تعالیم بهائیت را نماد برابر انسان‌ها معرفی می‌نمایند. از این‌رو در یکی از برنامه‌های تلویزیونی شبکه‌ی وابسته به این تشکیلات، کارشناس برنامه با گِلایه از رفتار تبعیض‌آمیز میان انسان‌ها، با تأسف تمام می‌گوید: «این‌ها مطالبی است که جامعه قرن بیست و یکم با آن مواجه است و بعد از قرن‌ها پیشرفت تمدن، هنوز این مطلب را نتوانسته حل بکند که با انسان، باید چگونه رفتار شود؟»[1]
کارشناس بهائی همچنین عدم توجه به کرامت انسانی افراد را مورد انتقاد جدی قرار داده و مدعی می‌شود: «این مطلب منحصر به یک وضع یا عقیده یا سیستم خاصی نیست. وقتی به بعضی از سیستم‌های مذهبی نگاه می‌کنیم می‌بینیم که انسان را تا موقعی مورد احترام قرار می‌دهند که یک نوع خاص رفتار بکند و به یک اندیشه خاصی بگرود و طبق عقیده زعما و علمای یک فرقه‌ی مذهبی خاصی رفتار کند».[2]
حال که با اندکی از تبلیغات نوع‌دوستی و لزوم حفظ بی‌قید و شرط کرامت انسانی در بهائیت آشنا شدیم، اکنون لازم می‌دانیم، جایگاه واقعی کرامت انسان‌ها را نزد پیشوایان بهائی، مورد سنجش قرار دهیم.
حقیقت اینست که آن‌چه از رفتار و سخنان پیشوایان مسلک بهائیت به دست می‌آید، خلاف آنست که بهائیان درصدد اثبات آن هستند. بی‌تردید با بررسی منصفانه و بدون تعصب سیره‌ی پیشوایان بهائی، شاهد رفتاری نژادپرستانه از آنان هستیم؛ رفتاری که بهائیان وجود آن را نهی و کرامت انسانی را والاتر از آن می‌دانند که بخاطر اعتقاد به مذهبی خاص، مورد خدشه واقع شود.
از کلّی‌گویی توهین‌ها و ناسزاگویی‌های پیشوایان بهائی، نسبت به مخالفینشان (که اکثر مردم جهان را تشکیل می‌دهند) هم که بگذریم [3]، نمی‌توان جسارت‌های پیشوایان این مسلک را به تک تک مردم دنیا نادیده گرفت (مسلکی که خود را نماد پاس داشت کرامت انسانی در جهان معرفی می‌کند). از این‌رو در ادامه، با ملاحظه‌ی صبر مخاطب؛ از زیاده‌گویی پرهیز و تنها به ذکر گوشه‌ای از توهین‌های پیشوای بهائی، نسبت به مردم اروپا و آفریقا خواهیم پرداخت.
عباس افندی در جریان سفر خود به اروپا (که در 15 دسامبر 1912 م، به تازگی از آمریکا، وارد انگلیس شده بود)، مردم این قارّه را با بیانات خود، این‌گونه مورد احترام قرار داد: «اروپا خیلی بحر مادّیات است و اهالی مثل گاوهایی که در علف‌زار سرگرم چریدنند اَبداً چشمشان جایی را نمی‌بیند. باز آمریکا...!».[4]
پیشوای دوم بهائیان همچنین، ساکنان پاریس را این‌گونه مورد لطف خود قرار می‌دهد: «این شهری که این‌قدر مردم را خوش آمده، من آن را مثل لاشه‌ای می‌بینم که کِرم‌های زیادی در آن تولید شده؛ متصل در جریان و حرکتند و دائم زیر و بالا می‌روند».[5]
به علاوه، عباس افندی در مقام تعریف از جایگاه تعلیم و تربیت، سیاه‌پوستان آفریقایی را هم‌چون گاوهایی در قالب انسان می‌خواند: «مثلاً چه فرق است میان سیاهان اِفریک و اِمریک، این‌ها خلق الله بقر علی صورة البشرند آن‌ها متمدن و باهوش و با فرهنگ...»[6]
در همین زمینه اشراق خاوری (از مبلّغان مشهور بهائی)، نظر پیامبرخوانده‌ی این فرقه را پیرامون مردم عکا (شهری در فلسطین که در آن ساکن بود)، این‌گونه مطرح می‌کند: «در الواح مقدسه... درباره اهل عکا، اولاد اَفاعی (مارهای اَفعی) و اَهل شام اطلاق شده است».[7]
بنابراین؛ با توجه به این موارد مذکور، این پرسش اساسی به وجود می‌آید که به راستی، الگوی بهائیان در احترام به کرامت انسانی افراد، چنین اشخاص نژادپرستی هستند؟! آری، چه بسا خوب است که با چشمانی باز و به دور از تعصب، بهائیت را آن‌گونه که هست ببینیم، نه آن‌گونه که سردمدارانش، قصد نمایش آن را به ما دارند.

پی‌نوشت:

[1]. شبکه‌ی تلویزیونی آیین بهایی، نام برنامه: جایگاه انسان، کارشناس: دکتر نادر سعیدی.
[2]. همان.
[3]. نظیر این سخن پیامبرخوانده‌ی بهائیان که گفته است: «نفوسی که از این امر بدیع معرضند، از رداء اسمیه وصفیه، محروم و کل آن، بهائم بین یدی الله محشور و مذکور؛ معنی: اشخاصی که بهائی نیستند از لباس انسانیت خارج و همگی، به صورت حیوانات چهارپا نزد خداوند محشور می‌شوند»: حسینعلی نوری، بدیع (در جواب اسئله قاضی)، چاپ سنگی، از روی نسخه‌ی خطی، کاتب حرف الزاء، ربیع الاول، ص 213.
[4]. محمود زرقانی (دستیار و سفرنامه‌نویس عباس افندی در سفر اروپا و آمریکا)، بدایع الآثار، نسخه‌ی الکترونیکی، ج 2، ص 24.
[5]. همان، ج 2، ص 149.
[6]. عباس افندی، خطابات، لانگنهاین آلمان غربی: لجنه‌ی ملّی نشر آثار امری به زبان‌های فارسی و عربی، بی‌تا، ج 3، ص 48.
[7]. رحیق مختوم، ج 1، ص 253. تشبیه مردم عکا به اهل شام از آن‌روست که مردم شام در زمان خلافت بنی‌اُمیه، به اهل‌بیت پیامبر (صلّی الله علیه و آله) جفا کرده و بدین جهت اصطلاح شام و شامیان نزد مسلمانان و شیعیان، ضرب المثل ظلم بر آل‌الله می‌باشد. لذا حسینعلی بهاء از همین سابقه، برای توهین به مردم عکا استفاده برده است.