عده ای از صوفیان در خراسان وارد محضر امام رضا(علیه السلام) شدند و بر آن حضرت اعتراض كردند و گفتند امیرالمؤمنین مأمون امامت و ولایت را به تو داد و آن حق كسی است كه غذای زبر بخورد و پشم بپوشد و بر خر سوار شود و به عیادت مریض رود ولی شما لباس فاخر پوشیده ای؟!. حضرت فرمود: یوسف پیامبربود و قبای دیباج مطلا می پوشید و بر مسند آل فرعون تكیه می كرد، وای بر شما از امام توقع عدالت و درستی است كه راستگو بوده و به عدالت رفتار كند و چون وعده دهد وفا كند، خداوند كه لباس و طعام را حرام نكرده است؟! 1
پس حضرت فرمود:
قل من حرم زینة الله التی اخرج لعباده و الطیبات من الرزق ، بگو چه كسی زینت های خدا را كه برای بندگان خود آفرید، حرام كرده است و از صرف روزی حلال و پاكیزه منع كرده است.2
روایات زیادی به این مضمون وارد شده كه صوفیان و ریاكاران به روش زندگی سایر ائمه اطهار نیز اعتراض كرده اند و پاسخ های محكمی شنیده اند.3
عجیب است كه صوفی های نسل های بعد برای جلب عوام سلسله ارشاد خود را گاهی به ائمه اطهار ما نسبت داده و برخی از آنان را جزء مشایخ طریقت شمرده اند در حالی كه نیاكان شان در حال حیات ائمه با آنان معارضه می كردند و به شدت مورد غضب و رد و انكار آنان بودند.

----------------------------------------

منابع
1- منهاج البراعه,ج6,ص305 و سفینه البحار,ج2,ص56
2- اعراف آیه32
3- به باب ملابس وسائل الشیعه و کافی و سایر کتب حدیث مراجعه شود.