پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ خداوند انسان‌ها را بر سبیل هدایت قرار داده «إِنَّا هَدَيْنَاهُ السَّبِيلَ.[انسان/3] ما راه را به او نشان داديم.» و برای این منظور پیامبران را مبعوث به رسالت فرمود تا این‌که در مسیر هدایت انسان‌ها، طریق و صراط مستقیم را به آن‌ها بشناسانند. طبیعی است در این مسیر افراد معاند که موقعیت اجتماعی و یا فردی خود را در این زمینه دچار خطر می‌پندارند، با پیامبران به مقابله برخاسته و در جهت معکوس گام برداشته و حرکاتی را انجام می‌دهند.

ایشان راه‌های مقابله با پیامبران و رسولان الهی را به شیوه‌های مختلف مانند جنگ و مقاتله، تهدید و ارعاب، تهدید، بدنام کردن و غیره انجام می‌دهند. در نهایت اگر نتوانستند در این زمینه‌ها راه به جایی ببرند، با وارد کردن اموری غیر از آن‌چه خدا و رسول به آن راضی بوده و به آن دستور داده باشند را وارد در دین می‌کنند و یا از دین حذف می‌نمایند تا بدین‌وسیله دین‌داران را از مسیر اصلی منحرف کرده و به این شیوه به هدف اصلی خود یعنی دشمنی با خداوند برسند و مردم را از خداشناسی و طریق الی الله دور بدارند.

اما این‌که هر کس با بینش خود بخواهد مواردی را از افعال مسلمین بر این قضیه تطبیق نماید توجیه نداشته و نمی‌توان آن را صحیح دانست. به عنوان مثال ابن تیمیه حرانی قصد زیارت مضجع شریف پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) را به‌عنوان دشمنی با خداوند معرفی کرده و گفته است: «حتی اگر کسی قصد زیارت قبر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) را داشته باشد این کار، در عین دشمنی با خدا، رسول خدا و دین اوست و به عنوان بدعتی در دین به‌شمار می‌رود که هرگز از سوی خدا اجازه داده نشده است» [1]

نظریه فردی ابن تیمیه از این نظر باطل و مردود است که موضوع زیارت و مشروعیت آن جایگاه مخصوص به خود را در دین اسلام داشته و این کلام ابن تیمیه مخالف اجتماع نظریه شیعه و اهل سنت در این خصوص می‌باشد. برای نمونه به ذکر مواردی در این زمینه، که گواهی بر صدق ادعای ما و عناد و دشمنی ابن تیمیه با جامعه اسلامی است، می‌پردازیم.
شمس الدین ذهبی که از علمای اهل‌سنت است و جایگاه او در نزد وهابیت نیز مشخص است در مورد زیارت قبر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) آورده است: «خوشا به حال کسی‌که نزد حجره و قبر مقدّس پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) خود را ذلیل کرده، بایستد  و بر آن حضرت، درود و سلام فرستد. چنین شخصی زیارت خوبی نموده، حق کوچک شمردن خود و محبت، نسبت به آن حضرت را به خوبی انجام داده؛ برای زائر قبر نبوی و نیز کسی‌که از دیگر سرزمین‌ها آن حضرت را زیارت نموده و بر او درود و صلوات می‌فرستد، پاداش و اجر خاص می‌باشد؛ حتی اگر کسی آن حضرت را زیارت نماید و ادب زیارت را به‌جا نیاورد، یا بر قبر سجده نماید و یا هر عمل غیر شرعی انجام دهد، باید با رفق و مدارا ادب زیارت را به او یاد داد و نباید موجبات رنجش مسلمانان در آن مکان ایجاد گردد، که خداوند بخشنده و مهربان است؛ اگر کسی در آن مکان فریاد و صیحه کشیده، بسیار گریه کند و در و دیوارها را بوسه زند، او نیز از روی محبت خدا و پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) چنین کرده است.»[2]

پی‌نوشت:

[1]. ابن تیمیه، اقتضاء الصراط المستقیم مخالفه اصحاب الجحیم، تحقیق: محمد حامد الفقی، قاهره1369ه، ص334
[2]. ذهبی، سیر اعلام النبلاء، تحقیق: شعیب الارناووط، موسسه الرساله، بیروت1413، ج4، ص484