پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از تالیفات شیطانی و گمراه کننده بشری، کتاب منهاج السنه تالیف ابن تیمیه است. این کتاب در برابر اثر علامه حلی با نام «منهاج الکرامه فی معرفه الامامه» نگاشته شده است. اما جالب است بدانید که در آن همه چیز آورده شده است به غیر از پاسخ‌گویی به نظرات علامه. این کتاب مملو است از اتهام‌زنی‌های بی‌شرمانه به مکتب اهل‌بیت و شیعیان. اتهام‌هایی که هیچ مبنای علمی و واقعی ندارد.[1] مانند این‌که شیعیان عدد ده را نحس می‌دانند، به علت حدیث عشره مبشره یا حرام دانستن خوردن توت شامی یا شکنجه الاغ‌های آسیاب به نیت آزار خلفا و ...؛ اما هر انسان عاقلی که کم‌ترین معاشرتی با شیعیان داشته باشد، نادرست بودن آن‌ها را تایید می‌کند.
در بین همه ناقدان این کتاب پر از سخنان باطل، نظر عصام العماد، عالم وهابی که به زمره هدایت شوندگان به مکتب اهل‌بیت پیوسته، جالب است. ایشان با قاطعیت اعلام می‌کند که وهابیون و اهل سنت با مطالعه این کتاب نسبت به مولا علی و شیعیان بدگمان می‌شوند و بغض آن‌ها را در دل جای می‌دهند.
عصام العماد سال‌ها در مدارس علمیه وهابیون مشغول به تحصیل بوده است. ایشان درباره علت اصلی دشمنی وهابیون با علی (علیه السلام) و شیعیان می‌گوید: «وهابیان در فرهنگشان، کتاب «منهاج السنه» نوشته ابن تیمیه را کتابی مقدس می‌دانند. ما به‌عنوان طلاب علوم دینی بعد از خواندن این کتاب در مدارسمان از امام علی متنفر می‌شدیم؛ بلکه هر کسی که شیعه نباشد و این کتاب را مطالعه کند، به این حالت دست پیدا می‌کند. به‌طوری‌که بعد از مطالعه این کتاب همه ما متفق القول می‌گفتیم که امام علی (علیه السلام) و شیعیانشان ستون پنجم در اسلام بوده‌اند و اگر آن‌ها نمی‌بودند، اسلام این همه دچار ضرر و آسیب نمی‌شد.»[2]
در این کتاب پر از بدعت، دشمنی با علی (علیه السلام) آشکارا به چشم می‌خورد، به‌طوری‌که نویسنده آن سعی وافری نموده که تمام فضایل امیرالمؤمنین را مورد خدشه قرار دهد. ابن تیمیه علاوه بر رد فضایل امام با بی‌شرمی تمام، اتهاماتی را هم به حضرت وارد می‌کند، که به دو نمونه اشاره می‌کنیم:

1- جنگ علی برای خدا نبود
«وعلی یقاتل لیطاع ویتصرف فی النفوس والأموال فکیف یجعل هذا قتالا على الدین؟[3] و علی جنگيد تا مردم از او فرمان ببرند و بتواند بر جان‌ها و اموال مردم مسلّط شود. پس چگونه می‌توان اين جنگ را جنگ برای دين قرار داد؟»

2- نزول آیه حرمت شراب در حق امام علی (علیه السلام)
«وقد انزل الله تعالى في علي :"يا ايها الذين ءامنوا لا تقربوا الصلاة وانتم سكارى حتى تعلموا ما تقولون" لما صلى فقرأ وخلط.[4] و خداوند متعال در مورد علی نازل کرده است که: (ای کسانی‌که ايمان آورده‌ايد، در حال مستی به نماز نزديک نشويد، تا زمانی که بدانيد چه می‌گوييد.) زيرا هنگامی‌که نماز خواند، در نماز خود اشتباه كرد!!»

آیا این اظهارات ابن تیمیه او را در جرگه ناصبیان قرار نمی‌دهد؟ آیا کسانی‌که این کتاب پر از کینه و عداوت نسبت به علی (علیه السلام) را مقدس می‌دانند، با مطالعه آن و قبول مطالب آن، ناصبی نمی‌شوند؟

پی‌نوشت:

[1]. اصول دین شیعه از نگاه ابن تیمیه
[2]. سلفی گری و وهابیت، سید مهدی علیزاده موسوی، آوای منجی، قم، ج1، ص244
[3]. منهاج السنة، ابن تیمیه، تحقیق دکتر رشاد سالم، ج 8 ص 329-330
[4]. همان، ج 7، ص 237