پایگاه جامع فرق، ادیان ومذاهب_ هنگامی‌که ابن‌تیمیه از دنیا رفت، تشییع با شکوهی داشت، به گونه‌ای که راه برای حرکت جنازه، تنگ شده بود و مردم از همه‌جا آمده بودند. مردم برای تبرک، دستمال‌ها و عمامه‌هایشان را بر روی نعش ابن تیمیه انداختند و به دلیل ازدحام جمعیت و علاقه‌ی مردم به وی، تابوت او شکست و مردم برای تبرک، آب باقی‌مانده از غسلش را نوشیدند و بقیه‌ی سدری را که مربوط غسل وی بود، میان خود تقسیم کردند. زنان بسیاری در تشییع وی، حاضر شده بودند. روزهای زیادی مردم نزد قبر وی، رفت و آمد می‌کردند و شب را کنار قبر وی به صبح می‌رساندند.[1]
این‌جاست که باید کسانی‌که امروز از وهابیت هواداری می‌کنند، رفتار اقران دیروز خود را توضیح دهند. اگر شیعیان، به‌خاطر احترام به بزرگان مذهب و فرزندان پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) که از دنیا رفته‌اند، سزاوار لقب مشرک هستند، چه تفاوتی وجود دارد. به سادگی اقرار کنید که تشییع کنندگان ابن تیمیه نیز، به دلیل تبرک جستن به جنازه و آب غسل وی مشرکند.
چگونه است که شیعیان با رفت و آمد و زیارت قبور امامان خود، کاری ناشایست انجام داده‌اند، ولی نوشیدن آب غسل ابن تیمیه و رفتن کنار قبر وی، عین توحید است!؟
چگونه است که اولین حلقه از تربیت شدگان ابن تیمیه ملتزم به نظرات و تعالیم وی نبودند، اما شما پا را از آنان فراتر نهاده و هر کس که خلاف گفته‌ی ابن تیمیه عمل کند را، مشرک می‌نامید؟
آیا گمان نمی‌کنید که اگر شیعه به‌خاطر این اعمال، مشرک باشد، تمام تشییع کنندگان و زیارت کنندگان ابن تیمیه نیز، همین وصف را خواهند داشت!؟
آیا حاضر به اندیشیدن هستید، یا بر قلوبتان قفل نهاده شده است؟

پی‌نوشت:

[1]. البدایة و النهایة، ابن کثیر، ج14، ص156، دارالاحیاء التراث عربی، بیروت.