پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ وهابیون از هیچ توهینی نسبت به مخالفانشان و علمای دین، کوتاهی نمی‌کنند. به عنوان مثال ابن تيميه، هر فقيهی را كه مخالف با ديدگاه او، نظر و فتوايی می‌داد، به الاغ تشبيه می‌كرد. این شخص جاهل، فخر رازی، غزالی و.... را که از علمای اهل سنت می‌باشند، جوجه‌های هندوها می‌خواند. او هرگاه از علامه حلی (یکی از علما و دانشمندان معروف شیعه) یاد می‌شد، او را «ابن المنجس» می‌خواند.[1]
وهابيون نه‌تنها اهل توهین هستند، بلکه دستور به قتل مسلمانان را (به تبعیت از ابن تیمیه جاهل) نیز صادر می‌کنند. ابن تیمیه در کتاب خود می‌گوید: «هركس كنار قبر پيامبر (صلی الله علیه وآله) يا يكى از افراد صالح بيايد و از آنان حاجت بخواهد، مشرك است؛ پس واجب است چنين شخصى را وادار به توبه كنند و اگر توبه نكرد، بايد كشته شود».[2]
عبدالعزيز بن سعود، يكی از ارادتمندان محمد بن عبدالوهاب، در یکی از سخنرانی‌های خود، مواضع احمقانه خود را چنین اعلام می‌کند: «ما بايد همه شهرها و آبادی‌‌ها را به تصرف خود درآوريم و احكام و عقايد خود را به آنان بياموزيم. برای تحقق بخشيدن به اين آرزو، ناگزيريم كه عالمان اهل سنت را كه مدعی پيروی از سنت سنيه نبويه و شريعت محمديه هستند، از روی زمين برداريم. به‌عبارت ديگر مشركانی كه خود را به‌عنوان اهل‌سنت قلمداد می‌كنند، از دم شمشير بگذرانيم و به‌ويژه علمای سرشناس و مورد توجه را، زيرا تا اين‌ها زنده هستند، هم‌كيشان ما روی خوشی نخواهند ديد. از اين رهگذر، بايد اول كسانی را كه به صورت عالم خودنمايی می‌كنند، ريشه‌كن نمود، سپس بغداد را تصرف كرد.»[3]
آيا اين برخورد غير معقول و غير انسانی وهابيون با علمای دين و دیگر مسلمانان از انحراف اعتقادی و بدعت عملی آنان حكايت نمی‌كند؟ این فرقه با چه معيار عقلی و شرعی توهین به علمای اسلام و قتل آنان را مباح می‌دانند؟ به‌راستی بين وهابيان و كمونيست‌ها چه شباهت زیادی وجود دارد، هر دو اسلام و عالمان دينی را مانع پيشرفت خود می‌دانند و هر دو فرقه تمام تلاش خود را برای از بین بردن عالمان دین و دیگر مسلمانان می‌کنند.
اگر این جاهلان اهل منطق باشند، پی‌ می‌برند که اسلام، برای پيشرفت و گسترش خود، نيازی به كشتار و خون‌ريزی و خشونت ندارد. قرآن در آیه‌ای می‌فرماید: «ادْعُ إِلى‏ سَبيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَ جادِلْهُمْ بِالَّتي‏ هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبيلِهِ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدين.‏[نحل/126] با حكمت و اندرز نيكو، به راه پروردگارت دعوت نما! و با آن‌ها به روشى كه نيكوتر است، استدلال و مناظره كن! پروردگارت، از هر كسى بهتر مى‏‌داند چه كسى از راه او گمراه شده است؛ و او به هدايت ‏يافتگان داناتر است‏.»
بله! به‌راستی اسلام دین منطق و عقل است، اما این جاهلان وهابی، در پیاده کردن اسلام واقعی، به گمراهی رفته‌اند و پرده جهل و غفلت بر روی چشم آنان افتاده است، لذا حقیقت را نمی‌بینند.

پی‌نوشت:

[1]. علامه حلی، نهج الحق و كشف الصدق، ناشر: عاشوراء، مكان چاپ: مشهد، سال چاپ: 1379ش‏، ص: 26
[2]. «حكم من يأتي إلى قبر نبي أو صالح ويسأله ويستنجد به، وأما من يأتي إلى قبر نبي أو صالح، أو من يعتقد فيه أنه قبر نبي أو رجل صالح وليس كذلك، ويسأله ويستنجده فهذا على ثلاث درجات: إحداها : أن يسأله حاجته مثل أن يسأله أن يزيل مرضه، أو مرض دوابه، أو يقضي دينه، أو ينتقم له من عدوه، أو يعافي نفسه وأهله ودوابه، ونحو ذلك مما لا يقدر عليه إلا الله عز وجل: فهذا شرك صريح، يجب أن يستتاب صاحبه فإن تاب وإلا قتل).» ابن تیمیه، زيارة القبور والاستنجاد بالمقبور، الناشر: دار طيبة، الرياض، المملكة العربية السعودية، ج1 ص 18
[3]. ضیایی، کالبدشناسی عقاید وهابیت، مشخصات نشر: تهران: نشر مشعر، 1390، ص 229