پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ همواره میان وهابیت و مسلمانان اختلاف است. یکی از مباحث اختلافی که سرآغاز مسیر جدایی میان مسلمانان و وهابیت است، شنوا و یا ناشنوایی مردگان و به تبع آن، پاسخ و عدم پاسخ ایشان است. در توضیح باید گفت: آیا کسانی‌که از دنیا رفته‌اند، قادر به شنیدن صدای مردگان هستند؟ در صورت مثبت بودن پاسخ این سوال، آیا می‌توانند جواب هم دهند یا خیر؟ وهابیت معتقد است که مردگان صدای زندگان را نمی‌شنوند و افزون بر آن نمی‌توانند، پاسخ دهند. لجنه (انجمن) دائمی فتوای وهابیان در این زمینه می‌نویسد: «نشنیدن صدای زنده‌ها توسط مردگان، یک اصل است».[1]
اما در این زمینه، قرآن به‌صراحت بیان می‌کند که نه‌تنها، مردگان توانایی شنیدن سخنان زندگان را دارند، بلکه به ایشان جواب می‌دهند. خداوند می‌فرماید: «وَ سْئَلْ مَنْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رُّسُلِنَا أَجَعَلْنَا مِن دُونِ الرَّحْمَانِ ءَالِهَةً يُعْبَدُون.[زخرف/45] از رسولانى كه پيش از تو فرستادیم، بپرس: آيا غير از خداوند رحمان، معبودانى براى پرستش قرار داديم؟!»
در این آیه تصریح شده است که پیامبران پیشین، قادر به شنیدن سخن پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) هستند و افزون بر آن، می‌توانند جوابگو باشند؛ در غیر این صورت، امر الهی به پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) در این آیه لغو خواهد گشت.
علاوه بر این، اعتقاد به نشنیدن مردگان بر خلاف کلام تمام اهل‌سنت است. کتاب مختصر فتاوای ابن‌تیمیه، این‌چنین نقل می‌کند: «مذهب اهل‌سنت این است که شنیدن صدای کفش کسانی‌که وی را زیارت می‌کنند و بر او سلام می‌دهند، مختص به قوم خاصی نیست، بلکه برای همه ثابت است».[2]
هم‌چنین این مطلب در کتاب دیگری تحت عنوان «المستدرک علی مجموع فتاوی شیخ الاسلام» نقل شده است.[3] با توجه به این کلمات باید گفت که اعتقاد وهابیت برگرفته از تعصب‌ورزی ایشان است و هیچ پیوندی با کتاب و سنت ندارد.

پی‌نوشت:

[1]. «الأصل عدم سماع الأموات كلام الأحياء». اللجنه الدائمه للبحوث العلمیه و الافتاء، فتاوی اللجنه الدائمه، ریاض، انتشارات رئاسه اداره البحوث العلمیه و الافتاء، ج9، ص82.
[2]. البعلی، بدرالدین، مختصر الفتاوی المصریه لابن‌تیمیه، محقق: عبدالمجید سلیم ـ محمد حامد الفقی. انتشارات السنه المحمدیه ـ تصویر الدار الکتب العلمیه، ج1، ص189.
[3]. «وسماع الميت لقرع نعالهم والسلام عليه ونحو ذلك مما ثبت أن جنس الأموات يسمعونه، ليس ذلك مخصوصا بقوم معينين». ابن‌تیمیه، المستدرک علی مجموع فتاوی شیخ الاسلام، جمع‌کننده: محمد بن عبدالرحمن، چاپ اول، 1418ه. ج1، 94.