پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ بهائیان در امور تبلیغی خویش، علاوه بر نشر کتب، مجلات و بروشورهای تبلیغاتی در قالب بیانیه‌ها و اخبار، از ساخت مراکزی با نام «مشرق‌ الأذکار» نیز استفاده می‌برند. بهائیان هرچند مدعی‌اند که این مراکز را به عنوان معبد و محل عبادت ساخته‌اند، ولی در حقیقت، آن‌ها را برای تبلیغ و ترویج مسلک بهائیت احداث نموده‌اند.
مشرق‌ الأذکارها از چند جهت موجب ترویج و تبلیغ فرقه‌ی بهائیت می‌شوند:
اول: توصیه‌ی عبدالبهاء، رهبر بهائیان، در خصوص استفاده‌ی تبلیغی از مراکز مشرق ‌الأذکار، چنان‌که عبدالبهاء به این نکته اعتراف نموده است: «مشرق‌الأذکار، مبلّغ صامت است».[1]
دوم: ساختمان و ساختار مشرق‌ الأذکار، از جهت نوع معماری و کیفیت ساخت ظاهری، به گونه‌ای خاص و زیبا، طراحی و ساخته شده، که باعث جلب توجه بازدیدکنندگان و توریست‌های جهان می‌شوند و هریک، طراحی مخصوص به خود را دارند. [2] بر اساس آمارهای منتشر شده، حاصل ساخت چنین معماری‌های زیبا و کم‌نظیر از طرف بهائیان، جذب سالانه‌ی هزاران توریست به این مکان‌ها و ایجاد فضای تبلیغی مناسب برای این فرقه می‌باشد، به طوری که فقط حدود 4/5 میلیون نفر، طی سالیان کوتاهی از مشرق ‌الأذکار شهر دهلی نو به نام «لوتوس تمپل» یا «معبد نیلوفر آبی» که در پایتخت هندوستان واقع شده، بازدید کرده‌اند. [3] این معبد به تنهایی با مساحت 64/10 هکتاری، با ظرفیت 1300 نفر و ساختار بسیار خاص و ویژه که در نزدیکی کاخ ریاست جمهوری هندوستان ساخته شده، تبدیل به مرکز درآمد و تبلیغی بزرگی برای بهائیت شده است. در این مکان، گروه زیادی از مبلّغان فرقه‌ی بهائیت، هم‌زمان با بازدید گردشگران مختلف، افرادی را از ملیت‌ها و زبان‌های مختلف، به سراغ آن‌ها فرستاده و گردشگران را با مسلک بهائیت آشنا می‌کنند. همچنین گزارش‌هایی توسط مهندسان بازدید کننده، از این مراکز و بناها تهیه و در مجلات تخصصی به چاپ می‌رسد، تا عده‌ای هم از این طریق، با نام این فرقه آشنا شوند.
سوم: این بناها از جهت مراکز رفاهی و خدماتی به گونه‌ای ساخته می‌شوند که مردم و توریست‌ها را جذب خود نمایند و فضای تبلیغ، برای این فرقه‌ی ضالّه فراهم گردد. این خدمات بدین صورت است که در اطراف این مشرق‌الأذکارها، مؤسسات رفاهی و خدماتی از قبیل درمانگاه، مهمانسرا، کتابخانه و... تعبیه می‌شود تا مردم با مراجعه به این مراکز، به مشرق‌الأذکارها توجه نمایند و از آن‌ها بازدید کنند.
چهارم: این مراکز با فعالیت‎های فرهنگی و انتشار مجلات و نشریات (مثل مجله‌ی «ستاره غرب» که در آمریکا به وسیله‌ی مشرق‌الأذکار شیکاگو منتشر می‌شود) به تبلیغ و ترویج بهائیت می‌پردازند.[4]
امروزه به دلیل ممنوعیت تبلیغ فرقه‌ی ضالّه‌ی بهائیت در ایران، ساخت مشرق الأذکار در این کشور ممنوع است.

پی‌نوشت:
[1]. جهت مطالعه‌ی بیشتر بنگرید به مقاله‌ی: علت برخی سخت‌گیری‌ها به فرقه‌ی بهائیت
[2]. مرکز جهان بهائیت (بیت العدل اعظم)، قرن‌انوار، ترجمه‌ی هوشنگ فتح اعظم، آلمان: مؤسسه‌ی عصر جدید، دارمشتات، اول، 158 بدیع، 1380 ش، ص 89.
[3]. شوقی‌افندی، انوارهدایت، بی‌تا، بی‌جا، صص767-766؛ به نقل از: نجم باختر، ج 21، ص20.
[4]. پایگاه رسمی بهائیت.