پایگاه جامع فرق, ادیان و مذاهب_ جریان سروریه یک جریان دینی سیاسی در عربستان است که  محمد سرور بن نایف زین الدین رهبر و پایه گذار این جریان در این کشور است و عنوان سروریه نیز از نام وی اخذ شده است او سوری الاصل از شهر حوران می‌باشد که در شهر دمشق  تدریس می‌کرد و در ابتدای کار جزء جریان اخوان المسلمین بود که بعد بنا بر دلایلی از آن‌ها جدا شد و علت جدایی را به خاطر اختلافات که بین او و بعضی از رهبران اخوان المسلمین به وجود آمده بود ذکر کردند [1] و بعد از هجرت در دانشگاه محمد بن سعود و دبیرستان‌های عربستان تدریس می‌کردند و این فرصتی شد که افکار خود و جریان سرور را معرفی کند.
این جریان وهابی، اخوانی است که از تفکر دو شخصیت بزرگ و آن ابن تیمیه و سید قطب تشکیل شده است و رهبر این جریان محمد سرور که از اخوان المسلمین –که دیدی سازمانی، حکومتی و سیاستی داشتند ولی سلفی‌ها در آن زمان چنین دیدی نداشتند- متأثر شد و همچنین محمد سرور تحت تأثیر بعض از افکار سلفی‌ها قرار گرفته بود  و از ترکیب سَلَفی اخوان یک جریان جدید تولید کرد که ترکیبی از دو جریان اخوانی سلفی، که یک جریان بیدار ازجمله جریان‌های بیدار متولد شد و  به سروریه معروف شد و در نجد ظهور و در قصیم مرکزیت پیدا کرد و از درون این جریان سلمان العوده و ناصر العمر فارغ تحصیل شدند.[2]
طریق تولید جریان های بیداری در عربستان هم از این قرار است که بعد از پایان جنگ ایران و عراق هم‌ زمان با بروز تشنّج عراق و کویت بود. ارتش عراق در زمان حکومت صدام حسین و حزب بعث عراق در تاریخ ۱۱ مرداد ۱۳۶۹(۱۹۹۰ میلادی) به کویت حمله و این کشور را اشغال کرد. عراق با این حمله باعث بروز بحرانی بین‌المللی گردید و اخطار شورای امنیت را نپذیرفت.
و آمریکا در سال 1991 میلادی با ائتلافی از کشورهای دیگر به کویت و سپس به عراق حمله کرد و ارتش عراق را از کویت بیرون راند وهمچنین به خاطر حمایت از ورود حزب بعث به آنجا در کشور عربستان مسقر شد و این امر به اختلاف‌های میان جامیه و بعض از گروه‌های بیداری -ازجمله آن‌ها سروریه- برمی‌گردد.[3] (اختلاف‌های که بین جامیه و بعض از گروه‌های بیداری از این قرار است: استقرار آمریکا به علت کافر بودن آنها در عربستان خصوصاً در حرمین شرفین (حرم امن الهی و حرم نبوی) اشکال شرعی دارد ولی بنابر نظر جامیه چون برای دفاع آمدند مشکل ندارد).
که ابتدای این اختلاف‌ها به مخالفت کردن بعضی از بزرگان سروریه از جمله سلمان العوده با فتوای مفتی بزرگ عربستان ابن باز مبنی بر جواز کمک گرفتن از کفار-امریکا- در جنگ خلیج برمی‌گردد.[4]

پی‌نوشت:
[1].سایت بوابة الحرکات الاسلامیة
[2]. سایت بوابة الحرکات الاسلامیة
[3]. خالد عبدالله المشوح، التیارات الدینیة فی السعودیة، الانشارات العربی، الریاض، چاپ دوم صفحه 102
[4]. خالد عبدالله المشوح، التیارات الدینیة فی السعودیة، الانشارات العربی، الریاض، چاپ دوم صفحه 112و 113