پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ قبل از قرن سوم، کلیسای رم، یکی از کلیساهای پراکنده در امپراطوری رم بود. علت اینکه کلیسای رم، رأس همه کلیساهای جهان شد و در قرون وسطی حکمفرما شد، همدستی آن با قسطنطین امپراتور بود. در اثر همراهی قسطنطین با سیاست‌های مسیحیان، بسیاری از بت پرستان مسیحی شدند و موقعیت خوبی برای حفظ مذهب کلیسا به وجود آمد.
تاریخ قدرت‌یابی کلیسای کاتولیک رم
سال 493: هرولی (Heruli) شکست خورده که مخالف کلیسای کاتولیک رم بود، توسط امپراتور ژوستینین به عقب رانده شد.
سال: 496: کلوویس (Clovis) پادشاه فرانک‌ها، مسیحی شد و قدرت سیاسی و مذهبی را حفظ کرد.
سال 534: وندال‌ها (Vandals) که مخالف کلیسای کاتولیک بودند، شکست خوردند.
سال 538: اوستروگوت‌ها (Ostrogoths) که مخالف کلیسای کاتولیک بودند، شکست خوردند.
سال 754: تأسیس واتیکان به عنوان یک ایالت.
نفوذ اعتقادات بت پرستان در کلیسای کاتولیک:
سال 320: پذیرش پرستش شمع مومی از بت پرستان.
سال 321: نسخ روز شنبه در کتاب مقدس و پذیرش تشریفات یکشنبه (Sunday) روز پرستش خدای خورشید میترایی‌ها.
سال 325: نسخ عید پسح در کتاب مقدس.
سال 354: تعیین روز تولد خدای خورشید به عنوان کریسمس.
سال 375: شروع پرستش قدیسان متوفی.
سال 431: شروع پرستش مریم به عنوان مادر خدا.
سال 600: تفکر راجع به دعا برای مریم، قدیسان متوفی و فرشتگان.
سال 709: وضع قانون بوسیدن پای پاپ.
سال 890: شروع پرستش یوسف، نامزد مریم مقدس.
بعد از اینکه کلیسای کاتولیک رم، عقاید بت پرستان را قبول کرد، به سرعت سکولار گردید. در قرون وسطی حتی بیان تفاوت بین کلیسا و جهان سکولار سخت بود. کشیشان، پادشاهان را بر تخت می‌نشاندند و پادشاهان از کشیشان حمایت می‌کردند و مخالفت آنها با کلیسای کاتولیک، طغیان علیه خود محسوب می‌شد. پاپ قدرت مطلق داشت. ما چگونگی قدرت او را در جریان «تحقیر در کانوسا (Canossa)» که توسط گریگوری هفتم اتفاق افتاد، شاهدیم. گریگوری هفتم مدعی شد که کسی بر روی زمین نمی‌تواند در مورد پاپ قضاوت کند. پاپ حق عزل امپراتور را دارد و او هنری چهارم را طی یک مجادله‌ای از پادشاهی امپراتوری رم عزل کرد. هنگامی که هنری چهارم با عزل خود مواجه شد، نزد پاپ در کانوسا رفت. او سه روز پا برهنه در برف‌ها بیرون قصر پاپ برای بخشایش اصرار ورزید.
پاپ چندان اقتداری داشت که کسی یارای توقف سوء استفاده‌های پاپ از قدرتش در اروپا را نداشت. پاپ‌ها به جنایات مختلفی جهت حفظ منصب خویش مرتکب شده بودند مانند: قتل، ناسزاگویی، خرید و فروش مناصب روحانی و زنا.
پاپ سرگیوس سوم، مدعی شد که «پدر مقدس» است و مقام پاپی را با قتل به دست آورد.
پاپ ژان دوازدهم یکی از غیراخلاقی‌ترین پاپ‌ها بود. او مرتکب قتل، توهین، نقض سوگند، فروش مناصب روحانی، زنا و حتی زنای با محارم شد.
پاپ اینوسنت سوم، دادگاه‌های تفتیش عقاید را بنا کرد و یک میلیون نفر را به قتل رساند.
پاپ سیکتوس چهارم، منصب‌هایی برای فروش داشت و کاردینال‌ها برادرزاده‌هایش بودند.
ما نمی‌توانیم به عمق مفاسد پاپ‌ها پی ببریم. در میان آنها لئوی چهارم از هنر و جمع آوری شاهکارهای هنری لذت می‌برد. او هنرمندان مختلفی را از جمله لئوناردو داوینچی جهت تزئین کلیسا به واتیکان دعوت کرد. او قصر پطرس حواری را با ولخرجی‌هایش بنا کرد. او ثروت بسیاری را از طریق چاپ غفران نامه به دست آورد. غفران‌نامه‌ها گواهی‌هایی بر بخشش گناه مسیحیان توسط پاپ‌ها بودند. پاپ‌ها مدعی بودند که با دادن هر چه بیشتر پول به کلیسا، دست یابی به ملکوت آسمان بیشتر تضمین می‌شود. فروش غفران نامه یکی از بزرگ‌ترین تجارت‌های کلیسای کاتولیک بود. مردم با پرداخت پول بسیار، ملکوت آسمان را می‌خریدند.