پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در صحیح بخاری همان کتابی که به اعتقاد اهل سنت، صحیح‌ترین کتاب بعد از قرآن است، درباره مسحور شدن پیامبر اکرم چنین آمده است: «حدثنی عبد اللَّهِ بن مُحَمَّدٍ قال سمعت بن عُیَیْنَةَ یقول أَوَّلُ من حدثنا بِهِ بن جُرَیْجٍ یقول حدثنی آلُ عُرْوَةَ عن عُرْوَةَ فَسَأَلْتُ هِشَامًا عنه فَحَدَّثَنَا عن أبیه عن عَائِشَةَ رضی الله عنها قالت کان رسول اللَّهِ صلی الله علیه وسلم سُحِرَ حتی کان یَرَی أَنَّهُ یَأْتِی النِّسَاءَ ولا یَأْتِیهِنَّ قال سُفْیَانُ وَهَذَا أَشَدُّ ما یَکُونُ من السِّحْرِ. [1] از عایشه روایت شده است که گفت: رسول خدا را جادو کردند؛ به این حد که وی گمان می‌کرد به نزد زنان خویش آمده (با آنان نزدیکی کرده) است اما چنین نبود وسفیان گفته است: که این شدیدترین حالت جادو است.» همچنین در صحیح مسلم آمده است که: «پیامبر اکرم را سحر کردند در حالی که خیال می‌کرد کاری را انجام داده ولی در واقع انجام نداده بود». [2]
در نقد این سخن باید گفت که:
اولاً: طبق آیه قرآن، ظالمان و کفار معتقد به سحر شدن پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) بودند.«إِذْ یَقُولُ الظَّالِمُونَ إِنْ تَتَّبِعُونَ إِلاَّ رَجُلاً مَسْحُوراً-انْظُرْ کَیْفَ ضَرَبُوا لَکَ الْأَمْثالَ فَضَلُّوا فَلا یَسْتَطِیعُونَ سَبِیلًا [اسراء 47/48] آن گاه که ستمگران می‌گویند: شما جز از انسانی که افسون شده، پیروی نمی‌کنید بنگر چگونه برای تو مثل می‌زنند (یکی ساحرت می‌خواند دیگری مسحور، یکی کاهن و دیگری مجنون) و از همین رو آنها گمراه شده‌اند و قدرت پیدا کردن راه حق را ندارند»
ثانیاً: غرض از فرستادن پیامبران هدایت خلق است، اگر کسی قائل شود که پیامبران سحر شده‌اند در این صورت نقض غرض لازم می‌آید، به راستی کسی که سحر شده است، چگونه می‌تواند مردم را هدایت کند؟ مردم از کجا به گفتار و کردار او اعتماد کنند؟ از کجا معلوم کلامی که می‌گوید در حال سحر است یا نه؟
ثالثاً: در صحیح بخاری آمده است که: «هر کس صبح‌ها هفت دانه خرمای مدینه را بخورد آن روز سم و سحر در او اثر نمی‌کند». با توجه این روایت، آیا پیامبر اکرم (صلی الله علیه و اله) نمی‌توانستند خود روزی هفت دانه خرما بخوردند تا سحر درشان اثر نکند. [3]

پی‌نوشت:

[1]. بخاری، صحیح البخاری، ج 5، ص 2175،‌ ح 5432، کِتَاب الطِّبِّ، بَاب هل یَسْتَخْرِجُ السِّحْرَ، تحقیق د. مصطفی دیب البغا، ناشر: دار ابن کثیر، الیمامة، بیروت، الطبعة: الثالثة، 1407، 1987.
[2]. مسلم نیشابوری، صحیح مسلم، ج 2 ص 1044، ناشر: دارالطیبه
[3]. بخاری، صحیح البخاری، ج 5، ص 2075، دار النشر: دار ابن کثیر، الیمامة، بیروت، 1407، 1987، الطبعة: الثالثة، تحقیق، د. مصطفی دیب البغا