پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ جیم جونز یك كشیش ساكن ایالت ایندیانای آمریكا بود كه افكار سوسیالیستی داشت. وی از تفسیر انجیل و كتب مقدس، به نوعی فرضیه عدالت اجتماعی (سوسیالیسم) دست یافته بود و آن را تبلیغ می‌كرد. چون پیروان او افزایش یافتند، كلیسای خود را مستقل از فرقه‌های مسیحی دیگر اعلام داشت. وی برضد هرگونه فساد، تبعیض و مشكل تراشی برای خلق خدا بود و در سخنرانی‌هایش دردهای مردم و نارسایی‌های جامعه را می‌شكافت و بیان می‌داشت. در سال‌هاى ۱۹۵۰ در ایندیاناپولیس عده زیادى به او توجه كرده و به سراغ او آمدند. عمده سخنان او علیه تبعیض نژادى بود و از همین جهت بیشتر سیاهپوستان آمریكا به این عقیده جلب شده و از پیروان پروپا قرص و جدى او به حساب مى‌آمدند. جونز از باورهاى دینى این طور بهره مى‌برد كه باید مردم به یك گرایش مطلق برسند و سعى مى‌كرد در راه ترویج افكار خود از تمام مضامین و باورهاى مردمى استفاده كند.
به طور کلی فرقه‌های مذهبی ایدئولوژیک برخی اوقات مایع ننگ تاریخ یک کشور بوده اند. جیم جونز با دادن وعده برابری «سیاه» و «سفید» عده‌ای از مردم را به دنبال خود کشید. دو دلیل زیر بیشترین تاثیر را در اعتماد مردم به حرف‌های وی داشته است:
- دهه شصت و اوایل هفتاد اوج نژادپرستی های امریکا بود.
- مردم از اتهامات، توهمات و عواقب جنگ ویتنام خسته بودند.
جونز در بی‌هویتی و سردرگمی مردم، خود را مطرح کرد و از خود هویت ساخت و به عبارت دیگر از آب گل آلود ماهی گرفت. وعده سرزمین موعود را داد و با سخنرانی در کلیسای خودش (موسوم به معبد مردم) و همین طور در کالیفرنیا تعداد زیادی از مردم را دور خود جمع کرد و حتی در یکی از سخنرانی‌هایش چنین گفت: «اگر وجود خدا را در من ببینید اشکالی ندارد» و از زاویه‌ی دیگر می‌توان چنین دید که کشیش جونز ادعای خدایی می‌کرده است. در سال ۱۹۶۵ جونز به همراه گروه خود به كالیفرنیاى شمالى حركت كردند و در ناحیه مایوكیا ساكن شدند. جونز بر این اندیشه بود كه عقاید خود را گسترش دهد و جماعت بیشترى را به طرفدارى از خود دعوت كند. پس از چند سال سكونت در آن منطقه در سال ۱۹۷۱ بار دیگر همراهان و پیروان خود -كه اكنون تعداد آنها بیشتر شده بود- را برداشته و به سان فرانسیسكو رفت.
شهرت او باعث شد كه شهردار سانفرانسیسكو وی را دعوت به فسادزدایی از سازمان‌های شهر كند و كمیسیون مسكن شهر را به او بسپارد كه جیم با ساختن آپارتمان عمومی به خانه بدوشی در سانفرانسیسكو پایان داد و شهرت اجتماعی كسب كرد. جیم جونز با طرح نظریات خاص خود در زمینه مالیات و بیت المال وارد درگیری با سازمان مالیات بردرآمد دولت فدرال شد. در سال هاى ۱۹۷۰ كلیساى جونز با اتهامات زیادى مواجه شد از جمله این كه در روش مذهبى خود از رفتارهاى غیرانسانى و خارج از قاعده استفاده مى‌كند. جونز كمى زیاده روى كرد و در تعالیم خود از تنبیه بدنى نیز بهره مى‌گرفت. بیشترین اتهاماتى كه به او مطرح بود عبارت بودند از آزار و اذیت فیزیكى به پیروان و حداكثر آزار و اذیت یاد شده نسبت به كودكان. جونز مبالغ زیادى را نیز به عنوان كمك و اعانه دریافت مى‌كرد كه منشاء بسیارى از این پول‌ها مشخص نبود و اتهام اختلاس و فساد مالى نیز متوجه او شد. جونز بر این عقیده بود كه از سوى مقامات تحت اتهام است چرا كه آنها از او مى‌ترسند و از قدرت گرفتن بیشتر از پیش او در هراسند.
با بالا گرفتن این اتهامات در سال ۱۹۷۷ جونز طرفداران خود را جمع كرد و در سخنرانی خود قدم های فراتری برداشت و عنوان کرد امریکا دیگر جای ماندن ما نیست و ما باید به سرزمین موعودی مهاجرت کنیم که نه دغدغه‌ی مالی داشته باشیم و نه از بمب اتمی بترسیم؛ و در نتیجه یک روز همه را به دور خود جمع کرد و فرمان هجرت داد. جونز خیلى عقیده داشت كه در آمریكاى شمالى بماند و از پتانسیل مردمى استفاده كرده و قدرت خود را افزایش دهد ولى در جایى كه امكان داشت او را تحت تعقیب قرار دهند دیگر امكان ریسك نداشت.
همگى راهى آمریكاى جنوبى شده و در گویانا ساكن شده و منطقه‌اى مسكونى به همراه مزارع كشاورزى واقع در جنگل‌هاى گویانا برپا كرده و آن را به افتخار جونز، جونز تاون (شهر جونز) نامیدند. او در جنگل گویان با همكاری چندنفر از پیروان خود یك واحد كشاورزی به وجود آورد. مؤسسه كشاورزی كه «جیم جونز» در جنگل‌های دور افتاده گویان بوجود آورد «جانستون» لقب داشت. او شروع به فرستادن تصاویر ویدیویی گرفته شده از این شهر به امریکا کرد تا مردم بیشتری را به سمت خود بکشد. یك سال بعد، برخى از كسانى كه پیش از این عضو گروه جونز بوده و آن را ترك كرده بودند، به سراغ «لئو رایان» نماینده دموكرات كنگره رفته و از او خواستند عده‌اى را براى تحقیق درباره نحوه زندگى در جونز تاون به این شهر اعزام كند. در نوامبر 1978 یك گروه دولتی كه در میان آن یک سناتور و یك نماینده مجلس آمریكا، یك مامور سیا و نیز سفیر آمریكا در گویان بود به جونزتاون رفت تا مطمئن شود كه مهاجران به اراده خود در آنجا زندگی می‌كنند و اگر كسانی باشند كه پشیمان شده و بخواهند به وطن بازگردند، آنان را با خود بیاورند.
در روز اول همه چیز به نظر خوب و عادى مى‌رسید. تنها 20 تن از مهاجران به ترك جونزتاون ابراز علاقه كردند. وقتى جونز این خبر را شنید برآشفت و یكى از محافظان او با چاقو به رایان حمله كرد. رایان بدون آسیب مخمصه را ترك كرد. اعضای آن گروه دولتی آنان (افرادی که خواستار خروج از شهر بودند) را با خود به یك فرودگاه كوچك در همان نزدیكی برد. ولى جونز افراد گروه خود را فرستاد و به رایان و همراهانش كمین زد و همگى آنها را سر به نیست كرد. نماینده كنگره و چهار نفر از همراهان در حال رسیدن به هواپیما به قتل رسیدند. در بازگشت به شهر، جونز دستور داد كه تمامى افراد شهر دست به خودكشى بزنند تا شهر از سكنه خالى شود. جونز مردم را جمع کرد و اینچنین گفت: «اول کودکان و بعد خودتان سیانور بخورید تا با هم بمیریم». جونز در بلندگو فریاد مى زد كه مردم خود را از «لذت مرگ» محروم نكنند. قرص‌هاى سیانور بین مردم توزیع شد. هر كه سرپیچى كرده و قصد فرار داشت توسط گارد جونز به قتل رسید. فقط ۱۰ یا ۱۲ نفر از افراد جونز زنده ماندند كه فرار كرده و به جنگل پناه برده بودند. 913 نفر کشته شدند که 276 تن از این قربانیان، كودك بودند. جونز با گلوله خودكشی كرد. مقامات آمریكایی كشف كرده بودند كه «جیم جونز» در یك شبكه خرید و فروش اسلحه و مواد مخدر شركت دارد. هر یك از اعضای فرقه «معبد خلق» كه اسرار این فرقه را افشا می‌كردند، فوراً كشته می‌شدند. ارتش گویان پس از آگاهی از فعالیت این فرقه مذهبی برای قلع و قمع آنها به قلب جنگل رفت ولی با تعجب با جسد اعضای این فرقه روبرو شد. البته روایات مختلفی در مورد این واقعه به خصوص آمار کشته شدگان وجود دارد که حتی بعضی از آمار به 1900 نفر هم می‌رسد.

منبع: تبیان، پنج شنبه 12/6/1388