در پاسخ به این سوال ذکر چند نکته لازم است:
نکته اول:
به راستی که اگر مقام امام حسین (علیه‌السلام) برای کسی ثابت شود، هضم این مسئله (ثواب عظیم زیارت امام حسین) برایش دشوار نیست
در کتب معتبر اهل سنت درباره مقام ایشان می‌خوانیم که: (به طور مختصر فقط به چند حدیث در این زمینه اشاره می‌کنیم)
ابن حجر عسقلانی :
«حسین بن علی بن ابی‌طالب، هاشمی، ابوعبداللَّه، مدنی، نوه رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و دسته گل او از دنیا، و یکی از دو بزرگوار جوانان اهل بهشت است.»[2]
بخاری به سندش از نعیم نقل کرده که از ابن عمر سؤال شد: شخص محرم مگسی را به قتل می‌رساند، حکمش چیست؟ او در جواب گفت: اهل عراق از مگسی سؤال می‌کنند در حالی‌که فرزند دختر رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را به قتل رسانده‌اند. پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: (هما ریحانتای من الدنیا.) حسن و حسین دو ریحانه من از این دنیایند.»[3]
جابر بن عبداللَّه انصاری می‌گوید: «هرکس دوست دارد نظر کند به مردی از اهل بهشت، باید به حسین (علیه‌السلام) نظر کند؛ زیرا از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) شنیدم که چنین می‌فرمود.»[4]
هیثمی نیز در «مجمع الزوائد» این حدیث را نقل کرده و در پایان می‌گوید: «رجال این حدیث رجال صحیح است غیر از ربیع بن سعد که او ثقه است.»[5]
عمر بن خطّاب، خطاب به امام حسین (علیه‌السلام) عرض کرد: «آن چه که بر سر ما روییده شده (یعنی اسلام) توسط شما خاندان بوده است.»[6]
اگر امام حسین (علیه‌السلام) مقامی عظیم نزد خداوند نداشت این همه معجزات بعد از مرگش دیده نمی شد، برای کسب اطلاع در این مورد به آدرس زیر رجوع کنید.
آیا تغییر رنگ تربت امام حسین در روز عاشورا صحیح است؟

نکته دوم:
اگر کسی مقام شهدا را باور کند در فضیلت زیارت امام حسین علیه السلام  شکی نمی‌کند
وقتی قرآن درباره مقام شهید می‌فرماید: «فَلْيُقاتِلْ في‏ سَبيلِ اللَّهِ الَّذينَ يَشْرُونَ الْحَياةَ الدُّنْيا بِالْآخِرَةِ وَ مَنْ يُقاتِلْ في‏ سَبيلِ اللَّهِ فَيُقْتَلْ أَوْ يَغْلِبْ فَسَوْفَ نُؤْتيهِ أَجْراً عَظيماً.[نساء/74] كسانى‌كه زندگى دنيا را به آخرت فروخته‌‏اند، بايد در راه خدا پيكار كنند! و آن كس كه در راه خدا پيكار كند، و كشته شود يا پيروز گردد، پاداش بزرگى به او خواهيم داد.»
طبق این آیه وقتی خدا پاداشی بزرگ به شهید می دهد پس چه اشکال دارد که طبق احادیث، به زیارت کننده یک شهید واقعی مثل امام حسین (علیه‌السلام) هم اجری عظیم مرحمت کند؟
بر همین اساس در احادیث اهل سنت فضیلتی بزرگ برای زیارت کنندگان امام رضا (علیه‌السلام) ذکر شده است.
حموینى به سندش از رسول خدا (صلى‌الله‌علیه‌وآله) نقل کرده که فرمود: «ستدفن بضعة منّى بخراسان، لایزورها مؤمن الاّ أوجب الله له الجنّة، و حرّم جسده على النار.[7] زود است که پاره اى از تن من در خراسان دفن شود. هیچ مؤمنى او را زیارت نمى کند جز آن که خداوند براى او بهشت را واجب کرده و جسد او را بر آتش حرام کند.»
ابن حبّان در کتابش «الثقات» مى‌نویسد: «على بن موسى الرضا (علیه‌السلام) در طوس به خاطر شربتى که مأمون به او داد همان ساعت به شهادت رسید... قبرش در سناباد بیرون نوقان مشهور است، مردم به زیارت قبر او در کنار قبر رشید مى آیند. من او را بسیار زیارت کرده ام. هنگامى که طوس بودم هیچ گرفتارى بر من عارض نمى‎شد جز آن که به زیارت قبر على بن موسى الرضا ـ صلوات الله على جدّه و علیه ـ مى‌رفتم و از خداوند متعال مى‌خواستم که آن گرفتارى را از من دور کند، خداوند نیز دعایم را مستجاب کرده و آن گرفتارى ها را از من برطرف مى‌ساخت. و این مطلبى است که به طور مکرّر آن را تجربه نموده ام و در هر بار نیز گرفتارى ام برطرف شده است. خداوند ما را بر محبّت مصطفى و اهل بیتش ـ صلى الله علیه و علیهم أجمعین ـ بمیراند»[8] 

نکته سوم:
عجیب این است کسانی که برای زیارت عمر بن خطاب و ابوبکر در کتابی خود آداب و فضیلت‌هایی ذکر کرده‌اند، ولی همین افراد وقتی به زیارت امام حسین (علیه‌السلام) برخورد می‎رسند با آن مخالفت می‌کنند و آن را بدعت می‌دانند
در کتاب إعانة الطالبين درباره زیارت عمر آمده است که این طور به قبر عمر سلام دهید:
«فيسلم على سيدنا عمر رضي الله عنه، ويقول: السلام عليك يا أمير المؤمنين، يا سيدنا عمر بن الخطاب، يا ناطقا بالحق والصواب و.... [9] سلام بر تو ای امیر مومنان، ای آقای ما، ای کسی که ناطق به حق هستی...»

نکته چهارم:
به نظر می‌رسد چیزی که باعث شده مخالفین به احادیثی که درباره فضیلت زیارت امام حسین (علیه‌السلام) اشکال کنند، ثواب عظیمی است که برای این زیارت آورده‌اند، گویا درک بزرگی این ثواب بر ایشان مشکل است، وقتی در قرآن [10] ثوابی هفتصد برابر بلکه بیشتر برای انفاق در راه خدا در نظر گرفته شده، پس درک ثواب عظیمی که برای زیارت کربلا بیان شده است، نباید محل اشکال باشد.

 نتیجه:
با توجه به مقام امام حسین (علیه‌السلام) در کتب اهل سنت، هیچ بعید نیست که خداوند به زائران این امام ثوابی عظیم مرحمت کند.

پی‌نوشت:

[1]. كامل الزيارات، ‌ابن قولويه قمي ص 270
[2]. تهذیب التهذیب، ج 2، ص 299.
[3]. صحیح بخاری، ج 5، ص 33، کتاب فضائل الصحابه، باب مناقب الحسن و الحسین.
[4]. البدایة و النهایة، ج 8، إسماعيل بن عمر بن كثير القرشي أبو الفداء،ص 225.
[5]. مجمع الزوائد، هیثمی، ج 9، ص 187
[6]. الاصابه،ابن حجر العسقلاني، ج 1، ص 333.
[7]. فرائد السمطین، جوینی، ج 2، ص 188
[8]. الثقات، التميمي البستي، ج 8، ص 456 و 457. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[9]. إعانة الطالبين على حل ألفاظ فتح المعين، أبو بكر (المشهور بالبكري) ج 2 ص 357 باب الحج
[10]. سوره بقره، آیه 261