پایگاه جامع فرق ادیان و مذاهب_ عنوان شهروندی و پذیرش آن مقتضیاتی دارد که از جمله آن‌ها عمل به قانون اجتماعی است. به عنوان مثال اگر در جامعه، قانونی مانند قوانین و مقررات راهنمایی و رانندگی وضع شده است، هیچ یک از شهروندان و عابران پیاده که از خیابان می‌گذرند، نمی‌توانند این قانون را نادیده گرفته و بگویند که قانون برای رانندگان است و عابران پیاده می‌توانند تخطی کنند. حجاب در حقیقت یک قانون اجتماعی است و همانند قانون و مقررات راهنمایی و رانندگی الزامی و تخطی از آن افزون بر گناه، مجازات‌هایی را در پی دارد. در هر جامعه‌ای اگر قانون زیر پا گذاشته شود، امنیت اجتماعی و اخلاقی جامعه از بین رفته و در حقیقت تجاوز به حقوق دیگران است. 
عدم رعایت حجاب همانند تجاوز از خط عابر پیاده و عدم رعایت مقررات راهنمایی و رانندگی است که مجازات خاص خود را دارد؛ زیرا در هر دو مورد، اطمینان و اعتماد عابران افراد جامعه سلب شده و هراس و وحشت جامعه را فرا خواهد گرفت. قطعا در جامعه‌ای که افراد آن قانون را زیر پا بگذارند، شهروندان احساس ناامنی خواهند کرد. بر اساس این مثال حتی اگر شهروندان، اعتقادی به حجاب نداشته باشند، می‌بایست به قوانین مصوب احترام گذاشته و آن را اجرا کنند، از این رو حجاب حتی بر شهروندان مسیحی در کشور اسلامی واجب است؛ زیرا قانون فراگیر است و همگان باید آن را رعایت نمایند. با توجه به دو ویژگی اسلامیت جامعه و ضمانت قانونی، ضرورت رعایت حجاب در جامعه مشخص می‌شود. لازم به ذکر است، چون حجاب مفهومی مشکک و دارای سلسله مراتب است که با نبود یک مرتبه از آن ساقط خواهد شد، بدحجابی لفظ صحیحی نیست و می‌بایست بی‌حجابی ذکر گردد، به طور قطع مانند برخورد جامعهٔ مسلمان امروزی و امثال روزنامه ایران نبوده است، چه رسد به برخورد جامعهٔ جهانی و به ویژه اروپایی‌های مدعی تمدن و آزادی! 
حضرت امام خمینی (ره) چادر را حجاب کاملی می‌دانستند ولی پوشش‌های مشابه چادر ـ مانند مانتوی ساده، بلند و گشاد ـ که موجب مفسده نمی‌شود را نیز کافی می‌دانستند و قائل بودند که اگر قرار باشد پوشش بانوان همراه با مفسده و خلاف اخلاق باشد باید از آن در جامعه جلوگیری شود، همانطور که در پاریس در پاسخ خبرنگاران و بانوان محجبه‌ای که درباره میزان حجاب در ایران از ایشان سؤال کردند؛ فرمودند: «آری در اسلام زن باید حجاب داشته باشد، ولی لازم نیست که چادر باشد. بلکه زن می‏تواند هر لباسی را که حجابش را به وجود آورد اختیار کند. ما نمی‌‏توانیم و اسلام نمی‌‏خواهد که زن به عنوان یک شی‌ء و یک عروسک در دست ما باشد. اسلام می‌خواهد شخصیت زن را حفظ کند و از او انسانی جدی و کارآمد بسازد. ما هرگز اجازه نمی‌دهیم تا زنان فقط شیئی برای مردان و آلت هوسرانی باشند.» [۱] 
«حجاب ایران، حجاب اسلام، همین مقدارهاست اسلام اینجا و آنجا ندارد. لکن یک جهات خارجی گاهی در کار هست. به طوری که یک مفسده‏ای باشد، یک اختلاف اخلاقی بشود، یک- عرض می‏کنم- چیزهایی باشد، البته آن وقت باید جلوگیری بشود؛ اما اگر نباشد اینطور، و ساده باشد و مثل سایرین با سادگی باشد، نه بی‌چادر (بامانتو) مانع ندارد.» [۲] 
بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران بسیار زیبا و لطیف در خصوص حجاب زن در ایران اسلامی توصیه‌هایی داشته‌اند که بخشی از آن را ذکر کردیم. امام راحل هیچ افراط و تفریطی در خصوص بحث حجاب نداشتند و همیشه مشوق بانوان ایرانی برای حضور در تمامی عرصه‌ها با حفظ چارچوب‌های اسلام ناب محمدی بودند. به طوری که در یکی از دیدار‌ها با خانم مرضیه حدیدچی دباغ یکی از بانوان فعال و مبارز زمان انقلاب و دفاع مقدس توصیه‌های جالبی به ایشان کردند: «در نوفل لوشاتو خدمت امام رسیدم، هنوز با مانتو و شلوار و مقنعه بودم. یک بار در مهران، پایم صدمه دید و من با عصا و با‌‌‌ همان مانتو و شلوار خدمت امام رفتم تا گزارش بدهم. امام فرمودند: اگر چادر ندارید، بگویم احمد برایتان بخرد. عرض کردم: نه حاج آقا! چون به کوه می‌رفتم و اسلحه روی دوشم بود و فشنگ به کمرم و قمقمه به پهلویم و گاهی هم باید سه‌پایه تیربار را روی دوش می‌گرفتم، چادر سرکردن برایم دشوار بود. فرمودند: چادر برای زن بهتر است. من از آن روز چادر سر کردم.» [۳] 

منابع: 
 [۱] صحیفه نور ج‏۵ صفحه ۲۹۴
 [۲] صحیفه نور ج‏۳ صفحه ۴۹۹
 [۳] خبرگزاری فارس (اسلام چه می‌خواهد مردم چه می‌گویند)