وین دایر برخلاف دیگران، باری بهر جهت آن قدر مستقیم و غیر مستقیم در نوشته هایش از خود می گوید که تا شاید خوانند را متقاعد به پذیرش آثارش کرده و او را بعنوان یک ناجی برطرف کننده استرس و پریشانی و اضظراب بپذیرد .

عرفان های کاذب، آن چیزی نیست که بتواند خلأِ روحی و روانیِ افراد را پر کند بلکه سرابی بیش نیستند. و مهمترین سؤال اینست که آیا این مکاتب میتوانند ادعاهایی را که دارند برآورده کنند؟ و همچنین اسلام که بعنوان دین خاتم معرفی شده مگر اینها چه حرف جدیدی دارند که در آموزه های اسلامی نیامده است؟ و آیا سؤالات اساسی که انسان -مخصوصا جوانان-دارند توانایی پاسخگویی از روی عقل و منطق دارند؟یا اینکه با بیان مطالب احساسی، مخاطب را ساکت می کنند؟ و آیا این مکاتب، رسالتشان ساکت کردن مخاطب است یا قانع کردن؟ و رسالت یک دین واقعی، کدامیک از ایندو است؟

افرادی که خداباوری را دروجود خود نهادینه کرده اند معمولا افرادی هستند که به فرامین انبیای الهی و یا ائمه و اولیای خدا گوش داده اند اما افرادی که راه شقاوت و گمراهی را گزیده اند انسان های هستند که همواره انگشت به دندان گرفته و از انتخاب استاد و راهنما شکایت می کنند يا وَيلَتَى لَيتَنِي لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِيلًا(1).

تعابیری که اوشو در مورد خدا به کار می برد بسیار زیادتر از مواردی هست که ذکر می کنیم.با بیان این جمله ها تفاوت اساسی و بنیادین دیدگاه اوشو درباره خدا، با دیدگاه اسلام و مکتب نورانی اهل بیت علیهم السلام به خوبی روشن خواهد شد.

در حوزه عرفان واره ها و معنویت های وارداتی ، و در زیر مجموعه شبه معنویت های های متافیزیکی ، بحث چالش برانگیزی تحت عنوان کلی " انرژی درمانی ، شفابخشی و آرامش بخشی " می باشد که موافقان زیادی و البته مخالفان قابل توجهی هم دارد. هر چند از لحاظ علمی درصددد رد کردن آن بر نیامده اند و اثبات شده که نیروهای طبیعی ِ جسم و روان آدمی قابلیت آزاد کردن و اعمال انرژی های بسیاری را دارد . و همچنین از لحاظ شرعی و معرفتی دین هم ، اشکال عمده ای به این مبحث یعنی نیروها و انرژهای انسانی وارد نیست و تقریباً انرژی درمانی پذیرفته شده علم و شرع می باشد ؛ اما ... ....اما آنچه که ما را وادار به اشکال به اینگونه مباحث متافیزیکی می نماید ادعای دین بودن ، معنویت بودن و عرفان جازدن این مبحث است ، که ما در این مقاله به عنوان نمونه به یکی از مصادیقی آن یعنی " ری کی " می پردازیم .

اکنکار در مورد خداوند یک وجود ذهنی و تخیلی را در نظر می گیرید که هر کسی به هر طریقی که برای او شادی و غیره به وجود می آید در واقع آن شخص خدا را دیده و با او ارتباط بر قرار کرده است.خدای مورد نظر اکنکار خدایی است که وجود خارجی نداشته و تماما در ذهن و تخیل انسان قابل روئیت و ارتباط می باشدٰ؛آن هم خدایی که انسان می تواند او را به هر صورت که می خواهد تصور بکند.