اینم جالبه : در خرده اوستا فصلی به نام «آتش نیایش» وجود دارد. که در آن آمده است: «نماز به تو ای آتش، ای بزرگترین آفریده ی اهورامزدا و سزاوار ستایش.» در این نیایش بارها و بارها به آتش، نماز و نیایش تقدیم می‌شود. و این یعنی آتش به معنیِ واقعی پرستیده می‌شود. در ادامه چنین می‌خوانیم: «ای آذر عزیز اهورامزدا ! پیوسته افروخته باش در این خانه، روشن باش در این خانه، فروزان باش در این خانه تا دیر زمان، تا رستاخیز بزرگ و نیک، بده من به من ای آذر عزیز اهورامزدا، رامش آسوده، روزی آسوده، زندگی آسوده، رامش فراوان، روزی فراوان، پارسایی کامل، فرزندانی برومند و...» و در ادامه از آتش، کامروایی و سعادتِ پایدار و بهشت خواسته می‌شود. اگه واقعاً آتیش قبله هست پس واسه چی پرستش میشه ؟ قبله که نباس پرستش بشه . قبله فقط سمت و سوی پرستشه