خاک بر احوال درس پنج و شش آقای شاعر این همه جوان ایرانی بخاطر خانواده انسان و مهربان و وطن دوست مهسا امینی به دردناکترین شکل ممکن مردند، چرا برای آنها شعر نمیسرایی؟! کشور را به خاک و خون کشیدند خانواده پست تر از پست امینی، بخاطر دختر خودشان صدها فرزند یتیم شد، صدها پدر و مادر بی فرزند، صدها زن بی همسر. چرا برای آنها شعر نمیسرایی؟! چرا برای آرمان علی ردی که بی‌گناه و به غم انگیزترین شکل ممکن کشتند شعر نمیسرایی؟! در دوران دفاع مقدس صدها جوان جانشان را برای حفظ کشور دادند اما خانواده امینی بخاطر دختر خود کشور را نا امن کردند. چرا برای آنها شعر نمیسرایی؟! خوشا به کشوری که قانونش سر کردن شال و روسری های زیبا و رنگ رنگی باشد. چرا برای زنانی که بخاطر شعار زن، زندگیِ حیوانی آبروی ایران و ایرانی را بردند، شعر نمیسرایی؟! چرا برای خانواده امینی که با آمریکایی مراوده داشتند که امروز بیش از 15 هزار کودک، مرد و زن فلسطینی را تکه تکه می‌کنند با بمب های فسفری، هیچ نمی‌گویی؟! مغول وار ریختند و خیابان ها و چرنده و پرنده و انسان را به آتش زدند. چرا برای این صحنه ها شعر نمیسرایی؟! چرا برای دختر چادری که به او بی حرمتی کردند شعر نمیسرایی؟! چرا برای بچه هایی که از کشور خودشان می‌ترسیدند بخاطر شدت ناامنی و خشونت. شعر نمیسرایی؟! امروز در سراسر جهان مردم بخاطر غزه اشک می‌ریزند، فریاد می‌زنند، تضاهرات می‌کنند، برخی چفیه می‌بندند، قرآن خوان شده اند، مسلمان شده اند اما ایرانی ها بخاطر شعار زن، زندگیِ حیوانی همدیگر را تکه تکه کردند، شعر نمیسرایی؟! چه شعرها که نسرودی.