فرهنگ و تمدن، یک هسته مرکزی دارد (که همان "انسان" است) و یک سری هم ظواهر و پوسته (مثل آثار معماری و هنری و..). امیرالمؤمنین علی (ع) در آن دوران کوتاه، توانستند "انسان" بسازند. آدم تربیت کنند. هسته را شکل بدهند و آن تلاش علی (ع) در آن مدت کوتاه، آنقدر شگفت انگیز بود و چنان نتیجه‌ای در پی داشت که پس از گذشت 1400 سال، هنوز هم بهترین و شریف‌ترینِ انسان‌ها، خود را خاک پای علی (ع) می‌دانند. نمونه‌اش وصیت‌نامه شهدای دفاع مقدس را بخوانید. شهید زین الدین، همت، خرازی، باکری‌ها، ردانی‌پور، حسن باقری و... از دوران کوتاه حاکمیت علی (ع) شاید اثر معماری و.... (پوسته) نمانده باشد. اما آن هسته تمدنی به بهترین شکل باقی مانده است.