اولاً شاهنامه برای خیلی از باستانگراها مقدس هست. اما خیلی‌هاشون بهونه میارن که شاهنامه، کتاب تاریخی نیست و از این حرف‌ها... پاسخ ما این هست که شاهنامه در بدترین حالت، یک کتاب تاریخِ اساطیری هست. اگر شاهنامه یک کتاب اساطیری باشه، باز هم اساطیر (اسطوره ها) ریشه در هنجارها و حقایق دارند. یعنی داستان‌های شاهنامه "اگر" واقعیت تاریخی نداشته باشد (یعنی از جهت تاریخی واقع نشده باشد) اقلاً حقیقت تاریخی دارند. یعنی تصویری از آرمان‌ها و هنجارها هستند. "اگر" بگیم داستان کی‌کاووس و پروازش واقعیت تاریخی نداشته باشه، باز حداقل میشه اینجور نتیجه گرفت که از نگاه فردوسی، در ایران باستان، شاهان احمق و طمعکار و بلندپروازی وجود داشتند که فلان کارها رو انجام میدادند. حالا اسمش کی کاووس بوده یا چیز دیگه ای بوده. اما اصل وجود چنین شاهان احمقی از شاهنامه ثابت میشه. درباره پترا و ... حرفهات مستند نیست! هر نقد و نظری داری ذیل همون پُست نظر بده! واقعاً از لحاظ عقلی مشکل داری؟ نقدی که بر پُست پترا داری رو ذیل قصاص در شاهنامه چرا مینویسی؟ به هر حال، کوروش پرستان، افرادی دروغگو، حیله گر و نفرین شده هستند. مثل بنی اسراییل که عقلشون زائل شد و امروز، کثراً به جای عقل، شیطنت و خباثت دارند. از زیرکی خودشون در راه شیطان استفاده میکنند. کوروش پرست‌ها دم از گفتار نیک میزنند اما بسیار دروغ میگن و اهانت میکنند. دم از کردار نیک میزنند اما بسیار تهمت میزنند و تخریب میکنند و جعل میکنند. به نظر من در ایران امروز، هیچ جریانی خبیث‌تر از جریان باستانگرا (کوروش پرست) وجود نداره. اگر جنگ هم بشه باز ما باید بریم بجنگیم. بیشتر کوروش‌پرست‌ها در موقع سختی، همه شعارهای دروغ میهن‌پرستانه‌شون رو فراموش میکنند و جایی مخفی میشن.