شرط بنیادی و لازم و کافی و اجتناب ناپذیر شناخت عالم غیب، شناخت عالم شهود می باشد. زیرا عالم شهود ظهور و پیدایش و تجلی یکی از مراتب و درجات تکاملی فراوان عالم غیب بین دو سرحد ؛ یکی نهایت نقصان یا قوه محض و دیگری نهایت کمال یا فعلیت محض می باشد. انسان بدون شناخت طبع خود و طبیعت یا کیهان هیچ گاه به شناخت خود و خداوند و عالم غیب نائل نخواهد گردید و از عالم غیب هم هیچ گونه پیامی در قالب وحی و از طریق گوش سر دریافت نکرده و نمی کند. شریعت حقیقی و واقعی خداوند متعال دین نمی باشد بلکه علم و در راس آنها علوم طبیعی و تجربی و ریاضیات محض و کاربردی.