با درود و احترام شاهنامه فردوسی دارای دو بخش تاریخی و اسطوره‌ای است این اسطوره ها روایاتی بودند که به مرور زمان در خاطره ایرانیان باقی ماندند و مانند اسطوره‌ های هر ملت دیگری دچار اغراق و بزرگنمایی هایی شدند و این طبیعیست و فردوسی بزرگ نیز برای زنده نگهداشتن هویت ایرانی که بخشی از به اسطوره ها وابسته است این ها را به نظم در آورد برای مثال چندین پادشاه ایرانی به دنیا می مانند و میمیرند ولی افراسیاب همچنان زندست و حکومت می کند از نظر علمی و عقلانی چنین چیزی قابل پذیرش نیست اما پس از حذف روایات اسطوره‌ای باقی روایات که تاریخی اند را می توان پذیرفت