داری وهومنه به اوستایی شهره به سپنداته یا اسفندیار و به پارسی باستان داری وهوش ( داریوش ) پسر ویشتاسپ ( گشتاسپ ) شاه پادشاه ایران که تاج را به فرزندش داری وهوش سپرد. آمیانوس رومی در قرن ۴ آورده که ویشتاسپ پادشاه بزرگ و خردمند پدر داریوش که زرتشت به دربار او رفت. هخامنشی نامیست که قرن ۲۰ به آنها دادن شاید به رسم خط میان رودانی این طور خوانده می شه در حالیکه در همه اسناد معتبر تاریخی ایرانی اسلامی و یونانی کیانیان خوانده شدن. پادشاه ایران ویشتاسپ پدر داریوش بود و پایتخت او پارتانیسا در نزدیکی آشک آباد میان مرو و بلخ بود و سرزمین زرتشت در همان جغرافیا آسیای میانه بود و اگر جنگاوری های این رزم آور بزرگ تاریخ جهان کی ویشتاسپ نبود هرگز زرتشتی به جهان معرفی نمی شد فردوسی با همه دیدگاه مهرپرستانه و ضد زرتشتی ولی آورده تنها هماورد گشتاسپ پهلوان رستم زابلستان بوده است و حتی ویژگی های جنگاوری که برای رستم آورده همه از آن ویشتاسپ بوده و تهمتهن یا تنومند بودن رستم ویژگی اسفندیار ( داریوش ) در اوستا هست. ویشتاسپ پادشاه ایران و کورش پسر شینارد یهودی مرزبانش در بابل بود و بر اساس شواهد و حتی روایات شورش کورش مرزبان که به دروغ در قرن ۲۰ شاه ایران معرفی شد و غصب ملک آرسامه ( لهراسپه ) پدر ویشتاسپ در پارس و سپاه کشی تاراج گرایانه کورش از آناتولیا به آسیای میانه پایتخت ایران که با دیدگاه ضد زرتشتی صورت گرفت کورش هم چون ارجاسپ خیونی ( شولی ) و خزراسپ قفقازی به ضرب شمشیر آبدار ویشتاسپ جنگاور کشته شد. به گفته نولدکه گشتاسپ یک زرتشتی آزاده بود که بسیاری از عزیزان خود را در این راه از دست داد اما از زرتشت دست نکشید و پادشاهی او چون جمشید جم بوده است. ویشتاسپ زمانی زرتشت از او خواست که آیینش را بپذیرد به زرتشت پاسخ داد که من در ۴ رزم ۲۴ هزار نفر را کشته ام و اگر آیین هم بپذیرم برای روانم نیک نباشد و زرتشت گفت خوب کردی آنان گرگ زادگان بودن. پس از ۲ سال پس از آتوسه همسرش و داریوش ( اسفندیار ) پسرش آیین پذیرفت و ارجاسپ خیونی این خبر را که شنید سپهسالاران خود را به همراه ۲۰ هزار سپاه راهی اشک آباد کاخ ویشتاسپ کرد که یا از زرتشت دست بکشید یا می آیم و خاک ایران را آنچنان به توبره می کشم که هیچ جنبنده ایی زنده نماند و تو را هم به بند می کشم و حیف است که شاهی خردورز و نامی چون تو راه زرتشت پیر گیری! زری اسپه یا پرنه اسپ ( پرناسپ ) برادر ویشتاسپ و عموی داریوش که نام دیگر بلخ، زریاسپا از او می آید و همچنین خزانه دار تخت جمشید هم بود از ویشتاسپ خواست که جواب نامه را بدهد: از ویشتاسپ پادشاه ایران زمین به ارجاسپ شاه خیونان درود، ارجاسپ خواندم آنچه در نامه نوشته بودی بسیار بزرگتر از دهانت گفته بودی که می آیی و دودمان ما بر باد می دهی سواران همه رزم آور همه راست بالا همه شمشیر زن از نژاد ایرج نه چون تو از تبار افراسیاب بیکاره این ماییم که به سوی تو می آییم که زحمت آمدن سوی ما را نکشی… ویشتاسپ که میان پارسیان به سلحشوری زبانزد بود بر کلاهخود خود پر سئنه یا شاهین شکاری می بست و بعدها رسم سرداران دوره اسلامی و پارتی زان های اروپا شد و امروزه در تعزیه ها این پوشش به کار می ره و فردوسی آورده: شب تیره شبدیز لهراسپی بیاورد با زین گشتاسپی. شبدیز نام اسب کی لهراسپ یا ائورت اسپه به اوستایی یا آرسامه به پارسی باستان بود و تا به امروزه جنگاوری و سلحشوری ویشتاسپ میان قبایل لر ایران مثال هست و زین گشتاسپی زبانزد هست. منم داریوش شاه شاهان شاه رزم آور سلطان ارض فرمانروای شمشیر آبدار پسر خداوندگار ویشتاسپ، ویشتاسپ پدرم زنده است و برای داریوش پسرش شمشیر می زند…تاریخ ایران که هیچی تاریخ جهان هم رزم آوری چون ویشتاسپ کلاهخود همای ( شاهین ) به خود ندیده و جنگاوری او را دشمنان او چون فردوسی و ارجاسپ مهرپرست هم ستوده اند و همچنین خردمند بودن او را. در جنگ پتیش خوار پسر پرناسپ به میدان رفت و ارجاسپ از بالای کوه نظاره گر این نبرد بود و فریاد زد که این کودک کیست که اینگونه شمشیر عریان بر سپاه من می کشد او باید از نژاد ویشتاسپ باشد. هخامنشیان همان کیانیان لهراسپی بودن و کورش یهودی مرزبان ویشتاسپ در بابل بود و هیچ سندی در تاریخ بشر وجود ندارد که او را شاه ایران نامیده باشد و شاه ایران ویشتاسپ شاه بود.