1. پیامبر و اهل بیت، شارب را کوتاه میکردند. شارب داشتند اما کوتاه. یعنی سبیل کوتاه. برخلاف اهل تصوف که به سنت هنود و مجوس قدیم (هندوها و مجوسی‌ها)، سیبیل را بلند میکنند. 2. این نور سیاه چیزی است که سران تصوف گفته اند و عرض من نیست. این نور سیاه چیزی جز ابلیس هم نیست. به تعبیری نهایت امر درویشی، رسیدن به ابلیس هست. امروز سران تصوف، درجات برای خود قائلند که همه این ادعاها کذب است. برای نمونه نورعلی تابنده، که آن همه مقامات برای خود قائل بود کسی بود که حتی بلد نبود قرآن بخواند. کسی که به ظاهر نرسد با باطن هم نمیرسد. چون راه باطن از ظاهر است. سران تصوف که در ظواهر شریعت، ساقط و عاجز بودند، چگونه خود را باطن حقیقت و طریقت مینامند؟ خواهش میکنم به راه این راهزنان نروید که دست شما را در دست ابلیس میگذارند. میدانم که لذتی در مرام درویشی هست اما این لذت از جمله تسویلات ابلیس هست. قرآن میفرماید ابلیس، به یاران خود لذت میدهد و امور را برای آنان زینت میدهد.