سلام اولا دستور پیامبر ص مبنی بر رفتار با زرتشتیان (سنوا بهم سنه اهل الکتاب )یعنی رفتاری برازنده ی اهل کتاب بوده است. ثانیا پارسیان هند نه بازماندگان کوچ اجباری که بازماندگان رابطه بسیار کهن تر ایران و هند بوده است و به دوره ی هخامنشیان باز می گردد که هند،حداقل بخش غربی آن(شامل گجرات مورد ادعا)جزیی از ساتراپ هندوش و تحت سیطره و رفت و آمد تجاری فرهنگی ایران بوده است. ثالثا چگونه زرتشتیان ایران در هند تمام شرایط حاکم فرضی سنگان یعنی جادی رانا را پذیرفتند برای دوام بر دیانت خویش اما،پرداخت جزیه و دوام بر دیانت خویش و سکونت در ایران را نپذیرفتند؟در حالیکه به اعتراف دکتر زرینکوب و گوستاو لوبون میزان جزیه از مالیاتهای ماخوذه ی دولت ساسانی به مراتب کمتر بود. رابعا این افسانه افزون بر زرتشتیان هند،برای یهودیان نیز عینا تکرار شده است که از اصالت ادعا می کاهد. القصه گشتاسب شاه نریمان که خود از اعاظم پارسیان هند است در مقاله ای به زبان انگلیسی علت مهاجرت برخی از زرتشتیان را این می داند که اینان نمی توانستند تحت سیطره ی اعراب مسلمانی و فاتحی باشند که سالها از طرف حکومت ایران ،قومی فرودست و پست به حساب می آمدند. توفیق تان در فزون دکتر مسعود نمازی بروجردی