یک مجرم آزاد (که پس از اعلام پشیمانی و جلب همکاری)، مثل یک رادار زنده است. این طرف و آن طرف می‌رود و کنتور می‌اندازد. این بسیار مفیدتر از کسی است که گوشه بازداشتگاه نشسته و با صدای لرزان و مضطرب، اعلام پشیمانی کرده و از ترس جای خود را خیس کرده است. البته آنچه می‌گوییم بر اساس شواهد و قرائن است. از حال و روز سرپرست آن پایگاه باستانگرا هم خبر نداریم. جز آنچه خودش علناً به آن اعتراف کرده است.