پاسخ به کامنت جناب سالار: 1. هوشتانه اگر دانشمند بود، منابع کلاسیک ایرانی باید از او اسم می‌بردند. ایرانیان باستان، مردمانی فخرفروش بودند. این روحیه امروز هم میان عموم ایرانیان وجود دارد. ببینید در شاهنامه حتی به اسب رستم هم افتخار می‌شود. در اوستا، زرتشت به ناب بودن بهنگه (حشیش) افتخار میکند و آن را مایه مباهات می‌نامد. البته این نوع رفتار جاهلی، در سایر اقوام هم وجود داشت. مانند فخر فروشی به تعداد مردگان! که در میان برخی از عرب‌های باستان اثرش را شاهدیم (که در قرآن هم اشاره شده است). می‌گفتم... ایرانیان باستان به این حجم از روحیه فخرفروشی، اگر به اندازه سر سوزن کسی را پیدا میکردند که بشود به آن افتخار کرد را عَلَم می‌کردند. اما هوشتانه این وسط عَلَم نشد. چون بسیار کم‌ارزش‌تر از اسب رستم و کم‌اهمیت‌تر از صیقل خنجر فلان پادشاه بچه‌باز بوده است. 2. در منابع یونانی و رومی هم هوشتانه به صراحت، آدمخوار نامیده شده است. بحث احتمال نیست. خیلی روشن این توصیف از او شده است.