من یک دوست دارم که گرفتار توهم هست. ساده لوح و نادون هست. هر کی از راه میرسه سرش کلاه میذاره. من این دوستم رو میارم از سر خیرخواهی باهاش صحبت میکنم. زیر بار نمیره پس مجبور میشم بزنم تو سرش و بهش شوک روحی وارد کنم که سر به راه بشه. مجبورم چند روز و چند هفته باهاش قهر کنم و چشم به روی دوستی‌مون ببندم و بزنم تو سرش تا وقتی که سر عقل بیاد. حالا::::: همه ما ایرانی‌ هستیم. اما وقتی یک عده گرفتار توهم میشن و هر دروغ شیرین و لذت بخشی رو باور میکنن و بازیچه اجنبی میشن اینجا با افتخار و از سر خیرخواهی تو سرش میزنم و احساسات دوستانه و میهنی رو ندید میگیرم. تا وقتی که شایعه هست و یک عده شایعات رو باور میکنن همین آش و همین کاسه... رفتار ما تغییر نمیکنه. تا جایی که اون عده هموطن سر عقل بیان