اهل سنت اصراری ندارند که حتما امام زمان بایددر خلافت باشد و خلیفه مسلمین شود و به راحتی پذیرفته اند که ممکن است خلیفه بهترین فرد برای تصرف خلافت نباشد ولی باید از او تبعیت کرد . یه چیزی شبیه مقبولیت و پذیرش جمعی که ممکن است فرد اصلح که همان امام حاضر است از طرف مردم مقبولیت نداشته باشد و رجوع عمومی به او نشود لذا نمی تواند حکومت تشکیل دهد و به خلافت برسد. نمونه این پذیرش هم رجوع خلفای اول و دوم در حل مشکلات به حضرت علی به عنوان فرد داناتر است و اصراری ندارند خود را داناترین و اصلح ترین فرد عالم اسلام معرفی کنند. حال اگر فردی در بیعت خلیفه نباشد و امام زمان خود را بشناسد و با او بیعت کند از نظر اهل سنت پذیرفتنی است