امیرالمومنین علیه السلام مجبور به بیعت بود، نه اینکه بیعت کرده باشد. این دو با هم بسیار متفاوت است. در وصیت صهاکیه آمده بود که اگر چهار نفر از افراد یکی را به جانشینی من انتخاب کرد و یک نفر قبول نکرد و از بیعت سر باز زد آن یک نفر را گردن بزنید. امیرالمومنین علیه السلام وقتی در تنگنا قرار گرفت مجبور به بیعت شد. این بیعت دل بخواهی و با رضایت قلبی حاصل نشده است. در مورد جنگ های سه گانه نیز باید عرض کنم که حقیر از بیان آنها قصد این بود که اگر مولا مثل همین جنگ ها افرادی داشت حتما دست به قیام میزد و هرگز تن به بیعت نمی داد. بعد هم این گفته حقیر نیست و کلام خود حضرت است که فرمود: اگر چهل نفر یار داشتم حتما اهل سقیفه را سر جایشان می نشاندم. باز هم تاکید میکنم که بعیت مولا با اهل سقیفه و عثمان اجباری بوده است.